- door Sef Derkx -
De Glorieuze Gäöt op de Keulsepoort is niet meer. Dank aan iedereen die me foto’s stuurde van de ontmanteling. ’t Sprik dat ik zelf ben gaan kijken. Het was een bewolkte dag en dit droeg bij aan de naargeestige, onheilszwangere sfeer. Hoe anders was het toen de plannen voor de Glorieuze Gäöt bekend werden.
In 2008 of 2009 presenteerde een stedenbouwkundige wonderdokter artist’s impressions van de heringerichte Keulsepoort. Op de computeranimaties zag de toekomst van die plek er zonnig uit. Er liepen jonge, blije mensen. Tiptop gekleed en met verzorgde rispels. Iedereen lachte en leek oprecht verheugd te zijn om over de Keulsepoort te mogen wandelen. Niemand op de artist’s impressions kampte met overgewicht, droeg een bril of had een kunstgebit. En de Glorieuze Gäot? Die spoot waterstralen tot wel anderhalve meter hoog.
De les die we glièk hadden moeten leren: neem artist’s impressions altijd met een baal zout van vijftig kilo.
De Glorieuze Gäöt kwam er, spoot aevel niet. Het leek daardoor op een loopgraaf uit de Eerste Wereldoorlog. Hartstikke gevaarlijk voor fietsers en voetgangers. Dit was een gewichtig probleem en om het op te lossen verschenen heren in gele hesjes bij de Glorieuze Gäöt. Ze praatten, gebaarden, liepen langs de Glorieuze Gäöt of stapten eroverheen, maakten aantekeningen, borgen hun paperassen op, schudden elkaar de hand en gingen weg. Vervolgens gebeurde er weken niets. Tot er op zekere dag schrikpalen in de Glorieuze Gäöt werden geplaatst. Die bleken niet afdoende, dus werden roosters gelegd.
Een volgend probleem doemde op. De waterstralen bleken in werkelijkheid straaltjes te zijn van ten hoogste dertig centimeter. Tenminste… als de Glorieuze Gäöt functioneerde.
Zwerfaval zoekt het diepste punt. Dat is de wet van de zwaartekracht, die in 1687 voor het eerst werd geformuleerd door Isaac Newton. De heren in gele hesjes waren dit even vergeten. Om de Glorieuze Gäöt schoon te maken, moesten de roosters weggenomen worden. Vanzelfsprekend waren er wekenlang geen straaltjes te zien, laat staan de beloofde waterstralen van anderhalve meter. Om een slepend lijdensverhaal kort te houden, slaan we veel malheur over, ook de tegenslag met de breekbare natuurstenen tegeltjes aan de rand.
Alle investeringen ten spijt stond de Glorieuze Gäot soms maandenlang droog. Toch kostte het project ons geld als water om het zo maar eens te zeggen. Er werd opnieuw een stedenbouwkundige wonderdokter geconsulteerd. Die was keihard in zijn oordeel. Ons geliefd waterbouwkundig erfgoed moest verdwijnen en de Keulsepoort kon het beste ook compleet op de schop. Dit was het begin van het einde van de Glorieuze Gäöt. De geschiedenis herhaalde zich aevel. Plots waren er artist’s impressions van de Keulsepoort na de Glorieuze Gäot.
Het is een geruststelling te mogen constateren dat onze belastingcenten nuttig worden besteed.
Wies ’t aevel weer ens is,
Met dank aan Geert Driessen en Peter Driessen voor de foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten