- door Sef Derkx -
Don Boscokerk, zomer 2021 (foto met dank aan Eva Drabbe)
Vraag. Ooit door het Groenveld gelopen met in het hoofd het recept van zacht gegaarde zalm met een vinaigrette van oost indische kers en aan de hand een tas met een stek van de maggiplant? Wij wel. Na een excursie door de kruidentuin van herboriste Gemma van Beek. Het was bovenal een welriekende openbaring gebleken. Door aangereikte blaadjes en bloemen tussen de handen te wrijven kwamen intense aroma’s vrij.
Het Groenveld was vroeger het domein van tuinders. In de jaren tachtig werd een woonwijk gebouwd met veel groen en water. We wandelen er doorheen richting Leutherweg.
Het Groenveld in winterse sfeer, november 1974. Foto genomen vanaf de hoek van de Zandstraat en de Oranjestraat Het huis links ligt aan de Louisenkampweg (collectie Jack Claber).
Voordat we opstappen bij halte Koolmeesweg, willen we de Don Boscokerk bezoeken. Het voormalige bedehuis wordt verbouwd tot Boulderkerk. Voor wie het niet weet, boulderen is een discipline binnen de klimsport. Zonder het gebruik van een touw of andere vorm van zekering, anders dan een valmat. Het zijn dus niet zo zeer sportieve aspiraties, maar uit cultuurhistorische interesse dat we aanbellen.
We horen een donker geblaf. Het blijkt Noor te zijn, de vriendelijke bouvier van Eva Drabbe. Samen met Vincent de Boer heeft ze het initiatief genomen om in de kerk de sportaccommodatie te realiseren. Enkele jaren geleden zijn al de altaarsteen en het beeld van Don Bosco overgebracht naar de Familiekerk. Ook de banken en het orgel werden eruit gehaald. De wijwaterbakjes zijn er nog, ze blijven ook.
Nu de kerk helemaal leeg is, spreekt het ontwerp van architect Alphons Rats nog nadrukkelijker. Het interieur is een grote ruimte, die door acht ranke betonnen pijlers wordt verdeeld. Het licht valt naar binnen door ramen met een strakke, geometrisch verdeling.
Waar ooit gebeden omhoog stegen, zullen weldra atleten de hoogte ingaan. Het exterieur heeft een oriëntaals karakter door de twee zeshoekige torens met koperen, ui-vormige helmen en het koepelvormige dak. Het skelet is van beton, dat met bakstenen bekleed is. Met de bouw werd in 1955 begonnen. Na veel tegenslag volgde twee jaar later de inwijding.
Enkele oud-kerkgangers zijn al komen kijken, vertelt Eva Drabbe. Een heer was binnengekomen door de hoofdingang en liep linea recta naar het priesterkoor. Hij ging staan onder een koepelgewelf en begon te zingen. Zachtjes, niet uit volle borst. Door de akoestiek vulde hij met zijn stem toch de hele kerk. Iedereen had het werk neergelegd en vol verbazing geluisterd. Na enkele minuten had de gast vriendelijk geknikt en was hij zwijgend naar buiten gegaan. Een scene uit een film, leek het wel.
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten