- door Gerrit van der Vorst -
Even terug naar de eerste naoorlogse jaren, toen de regio Venlo zulke goede voetballers voortbracht. Die tijd komt vast niet gauw weer, maar waar blijven we als mijmeren niet meer mag? Weet je nog wel, oudje? Mannen als Bart Carlier, Jan Klaassens, Coy Koopal, Herman Teeuwen enzovoorts. Jeu Sijbers hoort ook in dat rijtje en het wordt tijd om ‘d’n Belling’, zoals hij genoemd werd, uit de vergetelheid te halen.
Een jonge Jeu Sijbers (foto Jacqueline Massa-Sijbers).
Jeu Sijbers was één van die toptalenten die niet alles uit hun voetbalcarrière haalden. Dat had met zijn eigenzinnige karakter te maken. Al op de lagere school ontpopte hij zich als een Pietje Bell. Zijn bijnaam werd dan ook d’n Belling, wat zoveel betekende als de belhamel. Maar nondedju, wat kon die jongen voetballen.
Jeu Sijbers werd geboren op 27 oktober 1929 in Venlo. Als 10-jarige meldde hij zich kort vóór WO II aan bij VVV. Een paar jaar later was al duidelijk dat hij een supertalent was. En hij mocht dan klein zijn, maar fel was hij ook. Op 19 januari 1947 sloeg de pas 17-jarige Sijbers een tegenstander tijdens Juliana 2 - VVV 2, wat hem een schorsing van 2 wedstrijden opleverde.
Jeugdspeler Jeu Sijbers (foto Jacqueline Massa-Sijbers).
VVV trok dat voorjaar de bekende Ierse oud-international Tom Davis (36) aan als trainer. Davis trainde ook Hoensbroek en Sevenum. B&W van Venlo zagen de noodzaak van vestiging echter niet in – hoezo, een buitenlandse trainer voor VVV? – en stelden huur en verhuur van woonruimte in zijn geval zelfs strafbaar! Davis moest begin januari 1948 al weer vertrekken. Maar intussen had hij wel het talent van Jeu Sijbers onderkend en die nog op zijn 17e laten debuteren in het eerste van VVV.
De VVV-jeugd, met Jeu Sijbers, midden in de achterste rij, en Bart Carlier, achterste rij rechts naast voorzitter Jo Van Daalen (foto Jacqueline Massa-Sijbers).
Linksbuiten stond de vier maanden oudere Bart Carlier. Die was toen al in beeld bij de keuzeheren van het Nederlands jeugdelftal. Het duurde niet lang, of ook Jeu Sijbers werd geselecteerd voor een vertegenwoordigend elftal. Samen met de 2 jaar jongere Jan Klaassens speelde d’n Belling in Pasen 1949 op een in Nederland gehouden FIFA-jeugdtoernooi 18-20 jaar.
Het Nederlands jeugdelftal, met staand links Jeu Sijbers en gebukt voor hem Jan Klaassens (foto uit jubileumboek ‘V.V.V. 1903-1953’).
Klaassens speelde goed, maar Jeu Sijbers (19) blonk echt uit. Hij maakte bijvoorbeeld grote indruk met een rappe run over 35 meter, waarbij hij geen seconde de controle over de bal verloor en uiteindelijk scoorde. Dagblad De Tijd noemde hem de ster van het veld en De Volkskrant had het over ‘de nieuwe Wels’.
Frank Wels was met zijn 1,63 meter een van de kleinste spelers van het Nederlands elfat in de jaren dertig (foto uit Miss Blanche Luxe Album). Hij was de man van de voorzet waaruit Beb Bakhuys zijn beroemde duikkopbal maakte.
Jeu Sijbers werd meteen geselecteerd voor twee wedstrijden van het Limburgs elftal, voor de centrale KNVB-training voor Limburgse voetbaltalenten en voor een toernooi van het Nederlands militair elftal in Parijs. Maar die laatste twee uitnodigingen moest hij afzeggen, want hij moest in augustus 1949 voor zijn nummer naar Indonesië. Daar sprak KNVB-voorzitter Karel Lotsy hem, zoals Lotsy in de Sportkroniek schreef.
Actie van Jeu Sijbers in een competitiewedstrijd (foto Jacqueline Massa-Sijbers).
Jeu Sijbers miste zo het seizoen 1949/1950, maar in het seizoen 1950/1951 speelden Bart Carlier en hij weer de sterren van de hemel. Het Dagblad voor Noord-Limburg had aanvankelijk kritiek op de ‘lichte tanks van VVV’, en trouwens ook op de nieuwe linksback Herman Teeuwen, maar mooi dat VVV met Teeuwen en die kleine, snelle, technische en schotvaardige buitenspelers negen wedstrijden op rij won. Na dat seizoen – vanaf medio oktober 1951 – noemden De Telegraaf, Het vrije volk en De Tijd de twee jonge VVV-uitblinkers al in verband met het Nederlands elftal. Ze werden uitgenodigd voor het Zuidelijke elftal en Nederland B, evenals Jan Klaassens.
Jeu Sijbers en Bart Carlier (foto Jacqueline Massa-Sijbers).
De vaak ongrijpbare Jeu Sijbers en Bart Carlier liepen volgens het Dagblad voor Noord-Limburg soms in een wedstrijd wel twee keer zo veel kilometers als hun tegenstanders.
Elftalfoto van VVV uit die mooie jaren (privécollectie). Staand van links naar rechts verzorger Tij Kimmel, Jeu Sijbers, Gijs Nass, Willy Heger, Herman Teeuwen, Piet Gubbels en Bart Carlier. Zittend Pierre van Rhee, Jeu Lommen, Sef Tilmans, Jan Verberkt en Jan Klaassens.
Misschien was Jeu Sijbers aanvankelijk wel de betere, met zijn ‘sprint-virtuositeit’ (Dagblad voor Noord-Limburg). Toen Sijbers in november 1951 af moest zeggen voor Zuid-Nederland – Luxemburg, werd Bart Carlier opgeroepen als vervanger. Toch vertrok Carlier als eerste. Na het seizoen 1951/1952 tekende hij een profcontract bij FC Köln. Daar kwam hij minder aan spelen toe en in de zomer van 1953 stapte hij over naar FK Pirmasens. Naar die club liet Jeu Sijbers zich ook overschrijven. Wie wie getipt had, is niet duidelijk. Maar Sijbers trok zijn overschrijving in. Omgepraat?
Bart Carlier scoort voor Oberligaclub FK Pirmasens (foto uit De Telegraaf van 30 april 1960).
In het voorjaar van 1954 leek Jeu Sijbers de Nederlandse top te bereiken. In maart speelde hij naast Wim van der Gijp – de vader van – in het Zwaluwen-elftal tegen het Amsterdams elftal, in april werd hij opgesteld in het Limburgs elftal dat tegen Belgisch Limburg speelde, nog diezelfde maand werd hij uitgenodigd voor de centrale training van het Nederlands elftal, in mei voor Nederland B - Noorwegen B en op 13 juni speelde hij naast de gebroeders Wim en Cor van der Gijp in het Nederlands bondselftal tegen Atletico Madrid.
Kortom, Jeu Sijbers zat dicht tegen het Nederlands elftal aan. Een prachtcarrière lag in het verschiet.
Wordt vervolgd.
Reageren? Stuur Gerrit van der Vorst een e-mail: gp.vandervorst@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten