- door Sef Derkx/foto's collectie Pieter Duijf -
Ligt Velden onder de Kreeftskeerkring? Als we uit de koele bus stappen, lijkt het alsof we in een braadpan zijn terechtkomen. Het meteorologisch station Arcen heeft een Nederlands warmterecord gemeten, lazen we al tijdens de rit hierheen op ons mobieltje. We zijn dus gewaarschuwd.
Bij de fontein op de markt hebben we afgesproken
met Pieter Duijf, de chroniqueur van Velden en hoofdredacteur van het lokale
magazine De Kapper. De fontein is voor een groep Venlonaren een bekende plek.
Op zaterdag voor Gekke Maondaag brengt een delegatie van De Waus braadworst naar
collega-vastelaovesvereniging De Wuilus. Het onthaal is bij de fontein in
Velden. Die dag stroomt er bier uit. Terug naar de expeditie van vandaag. Doel ervan
is onder meer herinneringen ophalen aan winkelierster Dora. Zelf zijn we
slechts één keer in haar zaak geweest. Die stond op de plek waar nu Kruidvat
is. Het bezoek was een heuse ervaring. De winkel stond tjokvol. Ongelooflijk
dat Dora wist wat waar stond.
Dora
Hartman werd in 1924 in Batenburg geboren. Vlak na de oorlog kwam ze in
betrekking bij bakker Gérard van den Homberg in Velden. Ze trouwden en kregen
samen zeven kinderen. Dora overleed in 2006. Voor wie in Velden opgroeide,
heeft de winkel van Dora een mythische status gekregen. Pieter Duijf: ‘De
kruidenierszaak annex bakkerswinkel veranderde na de opening langzamerhand in
een mini- warenhuis. Je kon er alles krijgen. In het enorme assortiment vielen
vooral speelgoed en schoolartikelen op. Daarmee bespaarde je je een lange fietstocht
naar Venlo. Dora had het gewoon allemaal. Naderde Gekke Maondaag verkocht ze
cowboy- en indianenpakjes. Na Sinterklaas kwamen ballen, pieken en engelenhaar
voor de kerstboom in haar winkel. Uiteraard ook grottenpapier als decor voor de
stal.’
In
Velden werd verteld dat niet alleen de winkel volgestouwd stond, maar ook het
souterrain. Zelfs onder de echtelijke sponde en de bedden van de kinderen werd
winkelvoorraad opgeslagen.
Het was tot in de jaren zestig gebruikelijk dat met Gekke Maondaag een straatfotograaf actief was. Je werd op de gevoelige plaat gezet en kreeg een reçu. Daarmee ging je na een tijdje naar Dora. ‘Na Gekke Maondaag werd de keuken bij de winkel betrokken. Tussen de vuile vaat en de sudderende gehaktballen stond je naar foto’s van jezelf te zoeken,’ herinnert Pieter Duijf zich. ‘Dora zocht mee, handel is immers handel. Er lagen ook nog onverkochte foto’s tussen van voorgaande jaren. Zij wist feilloos de weg erin.’
Dora, een legende uit Velden
(wordt vervolgd)
In vervolg op de altijd amusante en informatieve column van Sef Derkx hierbij nog een anekdote over Dora.
BeantwoordenVerwijderenMidden jaren 70 hadden wij met een aantal buurt= en dorpsgenoten een nieuwe joekskapel opgericht, De Linken Hap.
We zochten voor onze outfit hoofddeksels en wilden het liefst iets als de zwarte priesterhoed van Don Camillo.
Dora lag boven in bed want zij had haar been gebroken.
Ik vroeg dochter Jeanet die de honneurs in de winkel waarnam of ze zoiets hadden.
Zij dacht van niet, maar ineens kwam van boven de stem van God…
Jeanet, als je naar de kelder gaat en achter de derde stapel dozen van links kijkt staat daar een doos waar zoiets in moet zitten.
Ik ging met Jeanet naar de kelder en warempel: een doos met precies het soort hoeden dat we wilden.
Ongelooflijk hoe iemand in die puinhoop toch alles wist te liggen.
Groetjes,
Jan Hendrickx