- door Sef Derkx -
De Limburgliner van Arriva wurmt door Arcen. Met veel moeite laveren we langs een geparkeerde vrachtauto. Het is gedaan met de rust van de vele vroege vogels op de terrassen. Ze kijken verstoord op. Elk etmaal rijden er tientallen bussen door het centrum van Arcen. Aan de overlast komt een einde, want het plan is om de route te verleggen naar de N271. Met haltes bij de rotonde Kasteeltuinen.
Lijn 83 van Venlo naar Nijmegen is de belangrijkste busverbinding in Noord-Limburg. Met een interessante voorgeschiedenis bovendien. In 1911 en 1912 legt de N.V. Maas-Buurtspoorweg een tramlijn aan van ruim 63 kilometer in de berm van de Rijksweg Nijmegen-Venlo. Inwoners van de dorpen boven Venlo kunnen voortaan vlotjes naar de markt, het kantongerecht, belastingkantoor en de scholen in de stad. De bestelling van post en krant gaat beduidend sneller. Waar een brief voorheen twee of drie dagen onderweg was, wordt hij nu in het geval van een expresse bestelling binnen enkele uren afgeleverd. De tramlijn draagt kortom bij aan de ontsluiting en de ontwikkeling van de regio. In de herfst van 1944 wordt in verband met oorlogsgeweld de dienst tijdelijk gestaakt.
Na de bevrijding blijkt het materieel en spoorbaan echter zodanig beschadigd, dat een doorstart onmogelijk is. De Maas- Buurtspoorweg gaat in 1948 op in de Zuidooster. De buslijn Venlo-Nijmegen komt bij dit bedrijf te liggen. Eind december 2016 gaat de concessie over naar Arriva. Gezamenlijk met Breng wordt buslijn 83 sindsdien geëxploiteerd.
Het doel van onze expeditie vandaag is de Hubertinahof. We zijn uitgestapt bij de halte bij het voormalige raadhuis. Wanneer we door de Koestraat wandelen, worden we aangesproken door een heer. Wat ons zo vroeg op de dag naar Arcen brengt? We vertellen over de Hubertinahof. O ja, die is bekend - maar geweest is hij er nog nooit. Schijnt echt mooi te zijn. Rechtdoor tot het pad van het Limburgs Landschap, twee bruggetjes over en dan langs de beek. We danken en lopen verder.
In het plaveisel liggen twee donkere hardstenen met een inscriptie in het dialect. As de kei van baove naat is dan raegent ‘t. Een waarheid als een koe in de Koestraat uit de koker van carnavalsvereniging De Keieschieters.
Over het Casparbruggetje dat herinnert aan Caspar van Riel, de laatste dorpsomroeper van Arcen, lopen we het bos in. Het gerestaureerde theekoepeltje zullen we de volgende keer beter bekijken. Op naar de Hubertinahof, waar we nog even moeten wachten op onze gastheer Erik van Huizen (wordt vervolgd).
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten