Van Nul tot Nu van woensdag 23 oktober 2024 - Herinneringen aan kloosterleven in Venlo

- door Albert Lamberts - 

In de binnenstad van Venlo staat nog een klooster fier overeind, althans het gebouw. Nu is dat ook niet zo verwonderlijk, want dit kloostercomplex voor de Dominicanen dateert uit beginjaren zestig van de vorige eeuw. Toen zag de toekomst voor menige kloostergemeenschap in Venlo er nog rooskleurig uit en floreerden bijvoorbeeld de Dominicanen, de Broeders van O.L. Vrouw Onbevlekte Ontvangenis, de Zusters van Liefde en buiten het centrum de Zusters Monialen van de heilige Dominicus in Mariadal in ’t Ven en de Zusters Ursulinen.

Anno 2024 resten slechts herinneringen. Er zijn geen zusters meer in Venlo. Er zijn geen paters en broeders meer in Venlo. Herinneringen, herinneringen. De Marianum-leerlingen van het voorlaatste kwart van de vorige eeuw zullen zich vast en zeker nog de eerbiedwaardige Mère Enrico herinneren. Zij trok als laatste non in 1972 de deur van College Marianum achter zich dicht. Evenzo zullen de leerlingen van het Sint-Thomascollege rector Nieuwhof of zijn opvolgers pater Albers en pater Vermeulen gewis nog niet vergeten hebben.

Leerlingen van de rijks-hbs en bezoekers van de praatsessies in het klooster der Dominicanen zullen pater Hubert Gulickx nog op hun netvlies hebben staan. 

Pater Gulickx zette zich in voor acceptatie van homoseksualiteit, was mede-oprichter van het COC en een van de laatste bewoners van het klooster in de binnenstad. Ja, en dan was er natuurlijk de beeldhouwende Augustijner pater Thomas Rodr, die zelfs binnen de eigen kloostergelederen door menigeen met een scheef oog werd aangekeken, omdat hij voor zijn sculptures ook dames in weinig of geen kleding als model liet poseren. Pater Van der Sanden, eveneens van de Augustijnen, figureerde in de boérebroélof en vertrok als laatste pater van het Thomascollege. Herinneringen, alleen nog herinneringen. In de bestuurskamers van menige zorginstelling zal nog een portret hangen van een bestuurder met een geestelijke achtergrond, want met name in de tijd van het Rijke Roomse Leven kende elke vereniging, instelling, school of zangvereniging wel een geestelijke leidsman of op zijn minst een geestelijk adviseur, zelfs de voetbalclub VVV, waar kapelaan Leo Brueren deze rol vervulde.

De kloosters in Venlo zijn leeg gelopen. De Ursulinen vertrokken in 1985, broeder Evaristus hing als laatste broeder in 1973 zijn pij aan de kapstok van de Broedersschool (Martinusschool) in het centrum van Venlo. De laatste Zusters Monialen sloten hun klooster in 1979 en drie jaar later vertrokken de Zusters van Heilige Vincentius bij het Mgr. Mutsaersoord en in 2000 zegden de Zusters van Liefde aan de Zusterstraat Venlo vaarwel.

In hetzelfde jaar werd het slopersvonnis geveld over het kloostergebouw Manresa, het laatste rusthuis voor kloosterlingen van de Sociëteit van het Heilig Hart. 

Een schepping van de vermaarde Roermondse architect Pierre Cuypers. Rond de eeuwwisseling woonden nog enkele tientallen geestelijken in Venlo binnen kloostermuren. Ook zij leven slechts voort in onze herinneringen.

Reageren? Stuur Albert Lamberts en email: albertlamberts@home.nl.