hoe de oorlog is verdwenen,
en herhaal ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.’
uit Vrede van Leo Vroman
Vandaag vijfenzeventig jaar geleden, op vrijdag 4 mei 1945 accepteerde de Britse veldmaarschalk Bernard L. Montgomery de onvoorwaardelijke militaire overgave van groot-admiraal Hans-Georg von Friedeburg en van generaal Hans Kinzel voor alle Duitse strijdkrachten in onder meer het nog bezette deel van Nederland.
Een dag later om 16 uur gaf Johannes Blaskowitz, de Duitse hoofd-commandant in Nederland, zich over aan de Canadese generaal Charles Foulkes. Plaats van handeling was Hotel De Wereld in Wageningen. Erbij aanwezig was onder meer prins Bernhard, als vertegenwoordiger van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten. De uitwerking van de capitulatie van de Duitse troepen in Nederland werd op hoofdlijnen besproken.
4 en 5 mei 1945
4 en 5 mei 2020
Vijfenzeventig jaar zijn voorbijgegaan. De verhalen uit de oorlog gaan echter nooit voorbij, omdat het vaak verhalen met eeuwigheidswaarde zijn. Op onze Floddergatsblog hebben we vanaf het begin veel aandacht gegeven aan de Tweede Wereldoorlog in Venlo.
In het kader van de herdenking van oorlog en bevrijding hebben we onze bloggers en beeldresearchers gevraagd hun favoriete oorlogsfoto’s uit de huidige gemeente Venlo te kiezen. De foto’s van hun keuze plaatsen wij vandaag en morgen op de Floddergatsblog.
We beginnen met Piet Braem, die al jaren op het internet zoekt naar foto’s uit Venlo. Hij heeft een grote digitale collectie bijeengebracht. Wanneer je op zoek bent naar een foto van vroeger, neem even contact op met Piet. Hij heeft veel foto's, niet alleen op zijn computer maar ook in zijn hoofd, zitten en is zeer, zeer hulpvaardig. Zonder hem geen Floddergatsblog
Piet Braem:
Moeilik, ik kan er waal vièftig aanlevere. De foto van de Havenkade rak mich emotioneel, want het baovehoes wao mien elders toen woeënde Havenkade 10, met onder ‘t kefee van Mart Vissers, haet eine voltreffer gehad.
De foto van de Duitsers op de Keulsepaort duit mich dinke aan mien vader, dae um den hook in de Spoorstraot, wao de SD gluif ik zoot, gestamp is door eine Pruus. Hae had twieë fietsebend gekoch, die emus geschoep had. Pap wis det neet.
Het leuke van het verhaol is, pap waas vrachtwagenchauffeur en hae haet dae Pruus dae um gestamp had, as hae in Duitsland reej, jaore gezoch.
Groet, Piet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten