- door Sef Derkx -
Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur
nog in dit land?
Een stukje bos, ter
grootte van een krant.
Een heuvel met wat
villaatjes ertegen.
Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,
De in kaden
vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo
schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen,
langs de lucht bewegen.
Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
Het leven houdt zijn
wonderen verborgen
Tot het ze, opeens,
toont in hun hoge staat.
Dit heb ik bij
mijzelve overdacht,
Verregend, op een
miezerige morgen,
Domweg gelukkig, in
de Dapperstraat
J.C. Bloem loopt niet bepaald over van enthousiasme voor de natuur in Domweg gelukkig, in de Dapperstraat, een van de bekendste gedichten uit de Nederlandse literatuur. Hij publiceerde het in 1947. We moeten eraan denken als we in Arcen over het bospaadje wandelen, dat parallel loopt aan de Barones van Wijmarstraat.
Ertussen kabbelt de Lingsforterbeek. De waterloop is hier recht getrokken als een lineaal. Verder stroomafwaarts richting Maas kreeg ze de vrijheid terug en meandert ze. Dartel als vanouds. Wat opvalt is de overvloed aan bloeiende brandnetels. Insecten zijn er dol op, stadse wandelaars niet. Nog een geluk dat we geen korte broek dragen. Die hebben we lang geleden verbannen uit de garderobe uit esthetische overwegingen.
We hebben met Erik van Huizen afgesproken bij Hubertinahof, een tuin van zo’n 2300 m² die hij samen met zijn partner Carolien Hendrix onderhoudt. Onze gastheer is nog onderweg, dus knopen we een gesprek aan met buurman Ger. Met het winterseizoen en dus snotteren, hoesten en proesten in aantocht, heeft hij een gouden tip. Leg een of twee bloemknoppen van de rode zonnehoed op jonge jenever, laat staan en je hebt over enkele weken een probaat middel tegen verkoudheid en griep. Enkele druppels helpen al. Dus niet meteen de halve fles leegdrinken. We knopen het in onze oren.
Erik
van Huizen komt aanwandelen en opent het poortje naar de Hubertinahof. Een
bordje meldt dat ‘Wij hier ook welkom zijn’. Met ‘wij’ zijn mollen en insecten
bedoeld. Wilde planten en dieren die in de tuin opduiken, worden niet
bestreden. Integendeel, het gras en de planten worden selectief gemaaid. Er
zijn plekjes met water, nestkastjes en schuilplaatsen. Gastvrijheid voor de
spontane flora en fauna, want biodiversiteit staat hoog in het vaandel. We
vragen wie de Hubertina was, naar wie de tuin is vernoemd. Ze blijkt de oma te
zijn van Carolien Hendrix. Bertha Lenders had een grote passie voor haar
moestuin. De kleindochter heeft het niet van een vreemde.
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten