'Groote brand' in Venlo-Zuid bij J.P. Janssen

In 1989 bracht het Dagblad voor Noord-Limburg een speciale krant uit ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van JP Janssen. De redactie bestond uit Albert Lamberts (journalist bij het Dagblad en E3-Journaal en Pieter Duijf (destijds medewerker JP Janssen).

Het bedrijf werd in 1839 opgericht door bakker Jan Peter Janssen. 

De eerste vestiging was hoogstwaarschijnlijk in de Lomstraat. Met paard en wagen hobbelde hij over karrensporen en kasseien. Op de voerkar prijkten de letters J.P. Janssens Expeditiebokken.

Prentbriefkaart Parade, rechts kantoorpand J.P. Janssen Expediteur

Vrachtauto J.P. Janssen Expeditie- & Veembedrijf

Begin van de vorige eeuw was het kantoor gevestigd op de Parade, de loodsen lagen lange tijd achter het station. In 1976 verhuisde de hoofdzetel naar een groot nieuwbouwcomplex bij grensovergang De Keulse Barrière. Het bedrijf had vestigingen in Brussel (Ternat), Zaventem, Rotterdam, Amsterdam, Schiphol, Alphen aan de Rijn, Meppel, Parijs en Nettetal (Kaldenkrichen). JP Janssen was pionier op het gebied van hangend vervoer van kleding. In de jaren ’80 was het een van de grotere werkgevers van Venlo en omgeving. In die tijd was JP Janssen bovendien de eerste shirtsponsor van VVV. Er volgden roerige jaren met diverse reorganisaties en fusies, totdat de onderneming werd opgeslokt door DHL. De gebouwen aan de Keulse Barrière zijn enkele jaren geleden gesloopt.

Piet Camps was huiscartoonist van het personeelsblad van J.P. Janssen; collega-blogger Pieter Duijf was de redacteur (zie foto hieronder)

Luchtfoto J.P. Janssen aan de Expediteursweg

 *******

Onderstaand het relaas van de historische brand uit 1922.

'Groote brand' in Venlo-Zuid bij P.J. Janssen

- door Pieter Duijf -

Op maandag 27 maart 1922 maakte de Nieuwe Venlosche Courant melding van een ‘groote brand’, die op zaterdag 25 maart had gewoed in de gebouwen en stalling van de firma J.P. Janssen aan de Roermondschepoort (Slooterbeekstraat). Op de gewraakte ochtend was de schilder S. om ongeveer half twaalf bezig geweest met het afbranden van een zogeheten spiegelkast op een der grote verhuiswagens. Wat hij niet wist, was dat deze kast nog stro bevatte. Het laat zich raden. Het stro vatte spoedig vlam en onze arme schilder restte niets anders dan wat paniekerige bluspogingen te ondernemen. Deze inspanningen liepen echter op niets uit. Wel liep hij ernstige brandwonden aan hoofd en handen op.

Intussen had het personeel van de aangrenzende Venlosche Veiling Vereeniging de brandweer gebeld. Deze was snel ter plekke, maar aanvankelijk met veel te weinig mankracht. Een fikse geelrood gloeiende vuurzee ontstond. Zelfs politieautoriteiten onder leiding van inspecteur Smeets hielpen vol overgave mee. Het personeel van de Veiling Vereeniging spoot vanaf het dak van het veilinggebouw, dat slechts op 1 meter van het vuur stond.

“Bovenmenschelijke krachten werden hier aangewend, zelfs het raadslid de heer Driessen nam ijverig aan het blusschingswerk deel.”

Het gehele pand was inmiddels aangetast en de 14 grote wagens bleken een lastig te bestrijden vuurhaard. De geweldige hitte en de enorme rookontwikkeling bemoeilijkten het werk van de brandweer, die onderwijl op volle sterkte was komen opdraven. Ook de wind speelde in het begin danig parten, dat men zowaar vreesde voor de achterliggende huizen. Om 1 uur was men de brand meester. De manschappen van opperbrandmeester Struben hadden hun werk gedaan.

Wat ging er verloren? Dat waren 14 grote vierwielige wagens (waaronder 4 grote transportwagens en de lading (75 balen tabak, 5000 paar schoenen, poetsdoeken, graan, enzovoorts). Van de stalling bleef weinig meer over dan wat zwartgeblakerde muurresten. Een tweetal vaten benzine wist men bijtijds te verwijderen. 6000 pond hooi, dat zich boven de paardenstallen bevond, verbrandde gedeeltelijk, het andere gedeelte werd door de opgelopen waterschade onbruikbaar. De paarden waren gelukkig allemaal aan het werk en ook een grote voorraad dynamo’s kon worden gered. Het had erger kunnen zijn in deze dichtbebouwde buurt.

Na de brand in 1922

De verslaggever van de Nieuwe Venlosche Courant sloot zijn omvangrijke bericht af met een kritische noot. Het moest hem van het hart “dat weer is gebleken, dat er aan de organisatie iets hapert. Zeker, de eerste slangenwagen was vrij spoedig aanwezig, doch met veel te weinig personeel. Ware het niet dat verschillende buitenstaanders in den aanvang krachtig hadden aangepakt, het zou zoo niet zijn afgelopen.” Er volgde warempel een politieke discussie op gemeentelijk niveau over het functioneren van de Vrijwillige Venlosche Brandweer. Men riep steeds feller om een korps van beroepskrachten met voldoende materieel. Een stad als Venlo behoorde toch de beschikking te hebben over zeker 55 brandkranen. Een rapport van de Arnhemse opperbrandmeester Hidding uit 1921(en destijds voorgelegd aan de gemeenteraad) werd uit het stof gehaald. (De oprichting van een beroepskorps liet echter nog tot 1942 op zich wachten, pd).

In de weken na de brand dongen allerhande aannemers en leveranciers van bouwmaterialen naar de gunsten van de heren Leygraaf, immers eigenaren van de firma J.P. Janssen. Een opkoper van oud ijzer toonde per brief belangstelling voor het overgebleven schroot en bood de hoogste prijzen voor het vernielde wagenpark. Uiteindelijk kreeg de Heerlense architect Joseph Seelen opdracht tot het maken van bouwtekeningen. Hij ontwierp ook al het kantoorpand met woning aan de Parade 45 in 1912(nu Calico Jack, pd). Dit deed hij toentertijd klaarblijkelijk tot volle tevredenheid. Als aannemer wordt P. Delsing uit Venlo aangenomen. Om erger in de toekomst te voorkomen liet men uit voorzorg een eigen brandblusinstallatie plaatsen.

Henri Leygraaf trad op 23 december 1923 uit de N.V. Hij was op dat moment 72 jaar oud. Zijn aandelen werden geschat op 150 procent van de oorspronkelijke waarde.

(Uit jubileumkrant ‘JP Janssen in beeld’ uit 1989. Uitgever was Dagblad voor Noord-Limburg

Cartoon Piet Camps uit De Träöt

Bestelbus

Reageren? Stuur een e-mail naar Pieter Duijf: piedu12@yahoo.com.