A walk down memory lane

- door Gerrit van der Vorst - 

Omstreeks 1959 werd ik lid van de RKVV Venlosche Boys, op loopafstand van mijn ouderlijke huis op Rozenweg 9 (later Kaldenkerkerweg 136). Een fijne tijd die helaas in 1964 al weer eindigde, toen ik wiskunde ging studeren in Utrecht. Zo’n 60 jaar later ben ik eens gaan kijken hoe mijn oude club er voor staat. A walk down memory lane, in dit geval langs het Frans Wolkenfeltlaantje. 

Het Frans Wolkenfeltlaantje loopt van de ingang van het complex naar het hoofdveld van de Boys. Het laantje is genoemd naar een voormalige voorzitter.

Het feit dat ik protestants was, deed er indertijd niet merkbaar toe. Zo hielp ik tijdens een vakantie twee fraters – Venantius en ?? – met de bouw van eenvoudige kleedkamers. Op zondag 8 maart 2022 wilde ik wel eens zien of die bouwsels de tand des tijds doorstaan hadden. Als dat zo is, zijn ze opgegaan in een mooi paviljoen.

Het paviljoen van Venlosche Boys.

Daarmee is er niets meer dat zichtbaar herinnert aan mijn jaren bij de club, want er zijn geen foto’s en verslagen. Ik herinner me zelfs niet één naam van een teamgenoot, terwijl ik doorgaans aanvoerder was van de B2 en de A2. Wel een naam van een tegenstander. Bert Broem broem Willemsen, die later motorraces versloeg voor het Dagblad voor Noord-Limburg, woonde bij mij om de hoek en keepte bij Quick Boys A2. Ik scoorde uit en thuis tegen Bert uit strafschoppen (al moet ik toegeven dat hij er de tweede keer akelig dichtbij zat).

Quick Boys was ook al zo’n fijne club. Een fusie met Venlo in 2012 tot Kwiek mocht helaas niet lang duren. Vorig jaar is de club opgeheven.

Ook herinner ik me een jongen uit de A1, waarvoor ik tijdens toernooien rechtsback speelde. Dat was ene Johnny die in de pauzes tussen toernooiwedstrijden door enthousiast vertelde over zijn liefdesavonturen.

Maar herinneringen aan mijn Venlose voetbaljaren – ik was een talentloze spil,  maar wel eentje met inzet – zinken totaal in het niet bij de rijke geschiedenis van Venlosche Boys. Wat dat betreft, mag de website van de club wel eens een boost hebben. Ooit was er bijna gefuseerd met VOS en in 1937 overwoog nota bene de beste midvoor van West-Europa – volksidool Beb Bakhuys! – om een jaar te ‘overwinteren’ bij de Boys.

Beb Bakhuys scoorde op 11 maart 1934 met een legendarisch geworden duikkopbal tegen België.

En in 1955 was er zelfs heel even sprake van een fusie met de semiprofclub Sportclub VVV ’03. Het ging allemaal niet door, maar illustreert wel de status van Venlosche Boys dat al snel na de oprichting in 1927 floreerde. Al een jaar later probeerde VVV spelers te ronselen bij de nieuwe club. Het was dan ook geen grote verrassing dat de Boys twee keer achter elkaar promoveerden. En de club bracht met Jan Klaassens, Jan Seelen en Harry Heijnen grote spelers voort. Extra bijzonder was dat Jan Seelen al als lid van Venlosche Boys geselecteerd werd voor het Nederlands jeugdelftal 16-17.

De selectie van het Nederlands jeugdelftal 16-17 dat in Norwich met 3-1 zou verliezen van het Engelse jeugdelftal, op 5 november 1955 (www.delpher.nl). Jan Seelen stond toen nog reserve, maar hij zou twee jaar later (op 2 maart 1957) met drie goals een groot aandeel hebben in een 5-5 gelijkspel tegen jong Engeland.

Harrie ‘Mandje’ Heijnen (Wikipedia).

Bij mijn bezoek op 8 maart jongstleden zag ik een florerende club met een grote jeugdafdeling en een fris, jong eerste elftal dat in de eerste klasse van de KNVB goed uit de voeten komt. Helaas zat een periodetitel er dit seizoen niet in. Na de 1-1 tegen hekkensluiter Wilhelmina ’08 (ooit een topclub in de rooms-katholieke bond en later bij de  KNVB-amateurs) eindigden de Boys op plaats 6 in de rangschikking van de 14 clubs in de eerste klasse. Volgend jaar beter.

Venlosche Boys mag een corner nemen tijdens de wedstrijd tegen Wilhelmina ’08, op 8 maart 2022.

Ongetwijfeld zijn er ups and downs geweest, maar voor mij staat vast dat er bij het 100-jarig bestaan van Venlosche Boys – over 5 jaar – een voetbal-paradepaardje voor Venlo zal jubileren, met een bijzondere geschiedenis. Ik ben er in elk geval trots op dat ik een tijdje lid ben geweest van de club. 

Gerrit van der Vorst (Zeist), met dank aan Jan Tagage.

Reageren? Stuur Gerrit van der Vorst een e-mail: gp.vandervorst@xs4all.nl.