Het iconische moment van ‘De Witte’

 - door Gerrit van der Vorst -

Tijdens de bijeenkomsten van Ald VVV is hij niet te missen. In de Gerrit Kramer anno 2023, vaak gehuld in levendige shirts, is de onverzettelijke publieksheld uit de jaren zeventig nog goed te herkennen. 

Gerrit Kramer reed in januari 2023 230 kilometer op en neer voor de jaarvergadering van Ald VVV (still uit uitzending van Omroep Venlo). Dat zou een aanmoediging mogen zijn voor dichterbij wonende leden!

Voor mij staat Gerrit Kramer symbool voor de terugkeer van VVV in de eredivisie, na veertien seizoenen waarin het voortbestaan van de club aan een zijden draad hing. Wie geloofde nog in VVV, na die 16^e plaats in 1970 in de tweede divisie?

Het gebeurde op zondag 13 juni 1976, op de Wageningse Berg. VVV moest winnen om te promoveren. Met circa 10.000 VVV-supporters werd het een thuiswedstrijd. Gerrit Kramer speelde een geweldige wedstrijd en gaf – wat hem zo populair maakte – weer alles wat hij in huis had. Het stond 1-2 voor VVV, toen de Wageningse spits Jan Laurens en hij met de hoofden tegen elkaar knalden. 

Het zag er slecht uit voor Gerrit Kramer.

Uit duizenden VVV-kelen galmde een ‘Gerrit, Gerrit!’ over het veld. Uiteindelijk kon de opgelapte Kramer het onvergetelijke promotiefeest toch nog enigszins meebeleven. 

Natuurlijk kwam dat iconische moment ook voor in het stripverhaal ‘Van Gijs tot Keisuke’.

De geboren en getogen Enkhuizenaar (1945) voetbalde tot zijn 24^e bij Westfrisia (inmiddels opgegaan in SV Enkhuizen), toen de eerstedivisieclub Blauw-Wit de laatbloeier in 1969 kocht. Van die verbintenis zouden beide partijen geen spijt krijgen. Aan Gerrit Kramer kregen de Amsterdammers een snelle, schotvaardige spits, die al gauw ‘de blonde pijl’ werd gedoopt. En op hun beurt troffen Gerrit en Annie Kramer een gezellige, sociale club, waar het ‘moeilijk wegkomen was als de jukebox aanstond’.

Doorzetter Gerrit Kramer scoorde de eerste goal tijdens Blauw-Wit-HVC (1-1), te midden van een overmacht aan HVC’ers.

Bij Blauw Wit speelde Gerrit Kramer met aparte voetballers, maar de meest bijzondere was toch wel Frank Kramer die van RK AVIC kwam. Geen familie, al schreef een verslaggever van het Algemeen Dagblad medio augustus 1971 dat Gerrit Kramer de wedstrijd SC Cambuur-Blauw Wit besliste met een doelpunt uit een voorzet van zijn ‘broer Frits’.

De teloorgang van een prachtige club. Blauw-Wit-Cambuur (1-0) werd op 16 januari 1972 gespeeld voor amper 1.000 betalende toeschouwers. Links Gerrit Kramer.

Al in 1970 waren er transfergeruchten rond Gerrit Kramer. HVC en Vitesse zouden grote interesse hebben. Maar als er bij Blauw Wit niet zo de klad in was gekomen, was Gerrit Kramer daar gebleven. 

Gerrit Kramer beslist op 5 maart 1972 kort voor het einde de wedstrijd Blauw-Wit-DFC (1-0) in een van zijn laatste wedstrijden voor de Amsterdammers.

Op het laatst voetbalde de club nog maar voor 300-400 betalende toeschouwers. Een fusie was onontkoombaar en samen met DWS ging men verder als FC Amsterdam. Gerrit Kramer kwam op de transferlijst, maar kreeg wel een contractaanbieding. De nieuwe VVV-trainer Rob Baan trof Kramer als timmerman op een bouwterrein in Purmerend en vroeg hem om mee te gaan naar VVV. Kramer hapte toe, maar moest toen wel heen en weer naar Venlo scheuren, omdat de transferdeadline die avond afliep. 

Trainer Rob Baan zou succesvolle jaren beleven bij VVV (foto Wikipedia).

Na de komst van Baan klom VVV langzaam uit een dal. Dat wil zeggen, eind november 1972 stond de club nog op de laatste plaats. Maar daarna ging het steeds beter. Baan versterkte de verdediging en schoolde Kramer om tot vleugelverdediger. Al dook hij nog regelmatig op in de spits. Bijvoorbeeld op 15 augustus 1973 in de wedstrijd VVV-Heerenveen. Het Limburgs dagblad kopte met grote letters: ‘Gerrit Kramer grondlegger doelpunten’. De verslaggever van de Leeuwarder courant daarentegen was allesbehalve te spreken over Gerrit Kramer. 

De kop boven het wedstrijdverslag in de Leeuwarder courant (www.delpher.nl).

De Friese verslaggever vond Kramer ‘geen voetballer, maar een onmogelijke spits die met zijn trekken, duwen en schoppen de spreekwoordelijke wreedheid van de (beruchte, GV) Joop van Maurik bijna evenaarde’. 

Joop van Maurik maakte deel uit van een legendarische lichting van Utrechtse voetballers die bekend stonden om hun forse spel (foto Wikipedia).

Dat was overdreven, want Gerrit Kramer schopte niemand uit de wedstrijd en scoorde slechts incidenteel een gele kaart (ingevoerd in het seizoen 1972/1973). Daarentegen zou hij zelf fikse blessures oplopen: in 1974 een neusbeenbreuk, in 1975 een meniscus-blessure, in 1976 een hoofdwond en scheurtjes in het neusbot en in 1977 opnieuw een neusbeenblessure. 

Gerrit Kramer in volle actie tijdens VVV-PEC Zwolle (2-1). Hij scoorde op 18 maart 1973 het eerste doelpunt van de wedstrijd (foto Le Giesen).

Bijzonder aan Kramers semiprofcarrière was dat hij die altijd moest combineren met een 36-urige werkweek in de bouw. Als hij met een maat bij Bruns & Bonke (Blerick?) een vrachtwagen met spaanplaten had gelost, moest hij daarna nog trainen. Hij vond het daarom prima dat hij verlost werd van het slopende spitswerk. Van ‘de blonde pijl’ in Amsterdam was hij in Venlo ‘de witte’ geworden. Als niets ontziende linksback werd ‘de witte’ zeer gewaardeerd door het altijd kritische VVV-publiek en een belangrijke steunpilaar voor het elftal. Een enkele keer was er nog sprake van doelpunten uit afstandsschoten van Gerrit Kramer. En in de vriendschappelijke wedstrijd VVV-Roda JC (5-1) op 25 juli 1973 scoorde hij na een machtige rush een schitterende 5^e VVV-goal. 

Gerrit Kramer tijdens VVV-Roda JC tegen het decor van De Koel in de beginfase (foto Le Giesen).

Met de komst van spelers als Gerrit van Tilburg, Mikan Jovanovic, Lorentz Hilkes, Stefan Kurcinac en vooral niet te vergeten Ger ‘Rossie’ van Rosmalen kwam de eredivisie in zicht. 

Ger van Rosmalen draagt met recht de eretitel Mister VVV for ever. Tot op heden is Ger intensief betrokken bij VVV.

En de in Venlo zo vurig beleefde promotie werd behaald in die legendarische wedstrijd op de Wageningse Berg, waarin Gerrit Kramer als harde en bekwame mandekker met doodsverachting veel hachelijke momenten voor het VVV-doel klaarde. Tot dat iconische moment, 5 minuten voor het einde, toen zijn neus het weer eens moest ontgelden.

In die ‘voetbaldroomzomer’ (naar het boek van Maurice Ambaum) speelden Gerrit Kramer en zijn maten ook nog tegen het grote FC Barcelona met Neeskens en een door het VVV-publiek vaak uitgefloten Cruyff (1-2). 

De belangstelling voor de wedstrijd tegen Barcelona trok veel toeschouwers naar De Koel.

Het eerste seizoen 1976/1977 in de eredivisie werd het laatste voor Gerrit Kramer. Net als zijn teammaten Jan Verbong en Huub Vercoulen had hij misschien nog naar Helmond Sport gekund, maar hij besloot te stoppen. Gerrit en Annie Kramer gingen weer terug naar Enkhuizen. 

Af en toe komt Gerrit Kramer nog in het nieuws in Noord-Holland, omdat onbekenden bij herhaling zonder toestemming in zijn boot slapen.

Op 5 augustus 2023 waren Gerrit Kramer en zijn Annie natuurlijk aanwezig bij de bijeenkomst van Ald VVV tijdens de Herman Teeuwen Memorial. De echtelieden bewaren goede herinneringen aan hun tijd in Blerick, waar ze naast zanger Willy Caron woonden, en komen nog graag eens deze kant op: ‘Even over de markt en zo’. Levensgenieters. Bij Ald VVV zijn ze meer dan welkom. Ze herinneren op zulke momenten ook aan een onvergetelijke wedstrijd en dat iconische moment.

Reageren? Stuur Gerrit van der Vorst een e-mail: gp.vandervorst@xs4all.nl.