De replica van de Zilveren Bal (2)

- door Gerrit van der Vorst -  

Het geteisterde VVV bleek wèl in staat tot wonderen. Daarbij speelden de middenlinie Nass-W. Heger I-Klaassens en linksbuiten Schatorjé een belangrijke rol, terwijl de andere spelers boven zichzelf uitstegen. Op 15 augustus 1954 verraste VVV vriend en vijand, door in de eerste ronde Sportclub Enschede te verslaan. Jan Schatorjé pegelde de bal van 30 meter afstand in de linkerbovenhoek en Janus van Rooij tekende met een duikkopbal voor 2-0. 

Jan Schatorjé zou een belangrijke rol spelen tijdens deze toernooi-editie.

In de tweede ronde moest VVV tegen DOS. De toeschouwers zaten amper op hun plaatsen, toen opnieuw Jan Schatorjé de score opende met een ontzettend hard en hoog afstandsschot. DOS-midvoor Tonny van der Linden scoorde de gelijkmaker, maar eent geestdriftig spelend VVV trok toch aan het langste eind. Dagblad Het Vrije Volk: ‘De VVV-linksbuiten Heger, een raspaard langs de lijn, al is zijn gang meer die van een karrepaard, kreeg de omhelzing van al zijn clubgenoten toen hij een doelpunt maakte (2-1).’ 

De legendarische DOS-midvoor Tonny van der Linden zou in de periode 1957-1963 tot 24 wedstrijden voor het Nederlands elftal uitkomen (Utrechts Archief).

Diezelfde middag hield VVV Feyenoord op een gelijkspel (1-1). Voor de derde keer achtereen opende Jan Schatorjé de score. Al deed Wiel Heger II dat volgens het wel zeer kritische Het vrije volk: ‘toen rechtsbuiten Meulemeester – overigens geen meester – een koele, berekende voorzet gaf, die voor het goede been van Heger kwam.’ Strafschoppen moesten de beslissing brengen. Feyenoord benutte de eerste, maar de volgende twee werden gestopt door een fenomenaal keepende Sef Tilmans. Voor VVV schoot Jan Schatorjé raak, miste Gijs Nass en schoot Jan Klaassens meters naast. Klaassens mocht de strafschop echter overnemen wegens te vroeg bewegen van keeper Bijl en dit keer was het wel raak. 

Daags tevoren had Sportclub Venlo 1954 de eerste wedstrijd van de nieuwe profbond NBVB-ouverture in en tegen Alkmaar met 3-0 verloren. Volgens de cartoon in de maandageditie van De Telegraaf hadden de spelers daar niet over getobd (www.delpher.nl).

Tegenstander in de Zilveren Bal-finale, op 29 augustus, was Xerxes, een jeugdig elftal met zes spelers die jonger dan twintig waren. De club had in 1953 ook al de finale gehaald, en was een geduchte tegenstander, maar het VVV-collectief zat inmiddels in een geweldige flow.

Voorafgaande aan de wedstrijd ondergingen VVV’s erevoorzitter Jo van Daalen en diens echtgenote een publiekelijke vernedering. Namens de toernooi-organisatie werden ze door KNVB-functionaris mr. Piek (die zijn naam met 1 letter had laten aanvullen) gesommeerd om de eretribune te verlaten. Van Daalen en zijn medebestuursleden waren namelijk door de KNVB geschorst in verband met betalingen onder de tafel.

Spreker Jo van Daalen tijdens het jubileumdiner in 1953 (Gemeentearchief). Niet lang daarna was Van Daalen geschorst door de KNVB. De schorsing zou in het najaar van 1954 weer opgeheven worden.

Maar mooi dat de diep-gekwetste Van Daalen zijn VVV met 3-1 de finale zag winnen, dankzij twee treffers van midvoor Janus van Rooij en een doelpunt van Jac. Gubbels. 

De kop van het wedstrijdverslag in het Dagblad voor Noord-Limburg van 30 augustus 1954 (www.delpher.nl).

Na afloop werd VVV uitbundig gehuldigd. De legendarische Bok de Korver (voormalig spil van Sparta en het Nederlands elftal) reikte de Zilveren Bal en een gouden medaille uit aan aanvoerder Gijs Nass, terwijl alle spelers een zilveren asbak kregen.

Uitreiking van de Zilveren Bal-trofee aan Gijs Nass, gadeslagen door zijn eveneens in de traditionele witte badjassen gehulde medespelers (collectie Gijs Nass).

De ceremonie was te haastig afgewikkeld. Eerst had de voorzitter van de senaat van het Rotterdamse studentencorps Nass een grote lauwerkrans moeten omhangen. Dat gebeurde alsnog en daarna werd de prijs opnieuw uitgereikt.

De herhaling van de prijsuitreiking (Nationaal Archief, van Duinen).

Een gelauwerde Gijs Nass op de schouders van zijn medespelers (collectie Gijs Nass).

Het VVV-elftal dat de finale had gespeeld. Staand, van links naar rechts midvoor J. van Rooij, keeper Tilmans, linksback Steegh, spil W. Heger I, linkshalf Klaassens, rechtsbinnen J. Gubbels en rechtsback Lommen. Zittend linksbinnen W. Heger II (?), rechtshalf Nass, rechtsbuiten De Meulemeester en linksbuiten Schatorjé (collectie Gijs Nass). Mogelijk zijn De Meulemeester (of toch Nijholt?), Gubbels en Heger II verwisseld.

Voor even kon VVV een lange neus maken naar het diep-gehate Sportclub Venlo ‘54. Op 26 november 1954 zou de voetbalvrede in Venlo weer getekend worden met een fusie. En twee dagen later bezegeld worden met een sensationele 2-3 uit-overwinning van fusieclub Sportclub VVV ’03 op Ajax, maar dat is weer een ander succesverhaal.

Het team van Sportclub VVV ’03 dat Ajax met 2-3 versloeg (collectie Gijs Nass).

Ik wil op 14 december a.s. wel bij de overhandiging van de replica zijn. Weer even mijmeren over de VVV-jaren 1954-1961, toen mijn jeugdige bestaan rond voetbal en VVV draaide. De overhandiging wordt voor mij een herinnering aan jaren waarin Noord-Limburg een serie uitstekende voetballers voortbracht en met Sportclub Venlo ‘54 een belangrijke rol speelde bij de invoering van betaald voetbal in Nederland. Maar dit keer bovenal een herinnering aan de mysterieuze krachten in de sport die VVV in de zomer van 1954 tot die topprestatie brachten.

Slot

NB: Zoals vooraf al voorzien was, zou het Zilveren Bal-toernooi door de invoering van het betaald voetbal in 1954 naar een niveau lager devalueren. Omdat de recettes naar de toernooi-organisatie gingen, zou toernooi-deelname een fikse kostenpost worden voor semiprofclubs. De zevende keer dat VVV deelnam, was dus de laatste editie van het ‘echte’ Zilveren Bal-toernooi.

Reageren? Stuur Gerrit van der Vorst een e-mail: gp.vandervorst@xs4all.nl.