De Halte XXL van woensdag 31 januari 2024 - Twan Mientjes

- door Sef Derkx -

Arriva heeft ons bij VieCuri afgezet. We bezoeken op deze winterdag wederom de begraafplaats. Dik ingepakt tegen een snijdende wind. Het is ijsje piep. Alleen in de zon is het een beetje warm. We zijn hier om inspiratie op te doen voor een gedicht over Twan Mientjes. Aan het begin van het stadsdichterschap heb ik me het voorgenomen. 

Journalist en schrijver Twan Mientjes was een vriend, collega en mede-cafébezoeker. Maar bovenal een hartstochtelijke Venlonaar. Vooral die passie deelden we. Luister op YouTube naar Kös mich dan van Arno Adams. Het gaat over het verglijden van de seizoenen en dat wat blijvend is: de liefde. Mientjes schreef het voor zijn huwelijk met Anneke van den Homberg. Adams zong het bij die gelegenheid en nam het op in zijn repertoire. Het werd een chanson in het dialect met eeuwigheidswaarde:

Zegk ’t dan met dien auge 

Jao zegk ’t dan, zegk ’t dan

Fluuster ’t met dien auge

En kös mich dan, 

kös mich dan.

Aangrijpend. Om stil van te worden.

Twan Mientjes is slechts 46 jaar geworden. Veel te jong gestorven, natuurlijk. Wat had hij niet nog allemaal kunnen schrijven? Enkele maanden voor zijn overlijden, verscheen zijn interessante boek Het andere Limburg. Cultuurhistorische plekken in Noord-Limburg. Het was een uitgave van het Limburgs Landschap. De schrijver had alles op haren en snaren gezet om het af te krijgen. Hij wilde het boek­project per se afgerond hebben. Alsof hij iets voorvoelde. In zijn ogen werd onze provincie door buitenstaanders te vaak geassocieerd met alleen Zuid-Limburg. Het andere Limburg was een lofzang en pleitrede voor het noorden. Enthousiast en waar nodig met een kritische ondertoon schrijft hij over de plaatsen, die hij had ontdekt als journalist van het Dagblad voor Noord-Limburg.

Wij lopen over de bijna verlaten begraafplaats. De kou en sneeuw houdt mensen klaarblijkelijk thuis. Een zegen op deze plaats, waar je toch het liefst alleen bent met je gedachten. Op 1 december 2005 schoven we met vier vrienden de kist van Twan Mientjes boven het open graf. Verzonken in verdriet liep iedereen de begraafplaats af. In galerie Sir Harald Art haalden we herinneringen op. Dronken natuurlijk ook een glas.

Vandaag eindigt de Week van de Poëzie, dus tot besluit het gedicht dat op Mientjes’ gedachtenisprentje staat:

Soms voel ik me eenzaam 

zoals nu - half twee ’s nachts 

Het werk zit erop,

wat rest is de slaap

die er nog niet is

Brood en bier, 

straks een sigaret,

de lampen uit en naar boven

Welterusten.

Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.