- door Sef Derkx -
Arriva heeft ons bij VieCuri afgezet. We bezoeken op deze winterdag wederom de begraafplaats. Dik ingepakt tegen een snijdende wind. Het is ijsje piep. Alleen in de zon is het een beetje warm. We zijn hier om inspiratie op te doen voor een gedicht over Twan Mientjes. Aan het begin van het stadsdichterschap heb ik me het voorgenomen.
Aangrijpend. Om stil van te worden.
Twan Mientjes is slechts 46 jaar geworden. Veel te jong gestorven, natuurlijk. Wat had hij niet nog allemaal kunnen schrijven? Enkele maanden voor zijn overlijden, verscheen zijn interessante boek Het andere Limburg. Cultuurhistorische plekken in Noord-Limburg. Het was een uitgave van het Limburgs Landschap. De schrijver had alles op haren en snaren gezet om het af te krijgen. Hij wilde het boekproject per se afgerond hebben. Alsof hij iets voorvoelde. In zijn ogen werd onze provincie door buitenstaanders te vaak geassocieerd met alleen Zuid-Limburg. Het andere Limburg was een lofzang en pleitrede voor het noorden. Enthousiast en waar nodig met een kritische ondertoon schrijft hij over de plaatsen, die hij had ontdekt als journalist van het Dagblad voor Noord-Limburg.
Vandaag eindigt de Week van de Poëzie, dus tot besluit het gedicht dat op Mientjes’ gedachtenisprentje staat:
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten