- door Sef Derkx/foto's Kasteeltuinen Arcen -
Het is druk deze zomerdag op de busterminal bij het station. Mensen drommen lichtelijk nerveus rond de lichtkrant met informatie over bestemmingen en vertrektijden. Het doel van onze expositie is de Kasteeltuinen in Arcen. Een bestemming die we du moment hebben uitgezocht. We waren van huis vertrokken met het adagium ‘we zien wel’.
We zijn overigens niet de enigen die Kasteeltuinen willen bezoeken. Een echtpaar op leeftijd vraagt de chauffeur of lijn 83 naar Nijmegen de juiste bus is. Als ze te horen krijgen dat dit inderdaad het geval is, gaan ze op zoek naar hun OV-chipkaarten. Het heeft nogal wat voeten in aarde. De kaarten blijken in een zijvakje te zitten van de rugzak die de heer draagt. Geduld is een schone zaak. Je moet er echter wel de tijd voor hebben en die heeft de chauffeur niet. Met enkele minuten vertraging vertrekken we. Om vrijwel meteen stil te staan. Over de Kaldenkerkerweg kruipt een file richting Koninginneplein. Niemand geeft de bus ruimte. De chauffeur zucht luidruchtig. Van ergernis, omdat hij niet kan invoegen. Eindelijk stopt iemand en kunnen we verder.
We gaan naar de Kasteeltuinen, omdat er een expositie te zien is van de Venlose kunstenaar Fons Schobbers. Zijn monumentale tien meter hoge Tango, een vlammend rode sculptuur aan de Maasboulevard, is een markant herkenningspunt. Vooral voor schippers die de rivier bevaren.
Zijn creaties ontstaan uit een intens proces van hakken, schuren, vormen en boetseren. In materialen als gips, marmer, hout en brons zoekt hij de uitersten op, altijd op zoek naar spanning en balans. Zijn werk is speels, gelaagd en prikkelt de verbeelding. In de Kasteeltuinen is een aantal creaties van wit polyester geplaatst. Het zijn er zestien in totaal. Ze gaan harmonieus op in de omgeving en vormen een samenhangend geheel. Wanneer je eromheen loopt, ervaar je een golvende beweging. We praten erover met Rob Rambags, de manager van de Kasteeltuinen. Hij vertelt enthousiast over het wikken en wegen, dat voorafging aan het plaatsen van de beelden. Een enkele sculptuur is na enige dagen weer verplaatst. Naar een nog betere plek.
Het overzicht van de monumentale beelden buiten in de tuin, wordt gecompleteerd met gipsmodellen en assemblages in het kasteel. Creativiteit zit in de familie. Kleindochter Mijs Zom treedt in de voetsporen van opa. Zij exposeert een vaas en een bijzettafeltje. Tot slot. Met ellenlange teksten word je gelukkig niet doodgegooid. Het is vooral een expositie om te bekijken en ervan te genieten.
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten