- door Sef Derkx/foto's Limburgs Museum -
Het
is voor iedereen herkenbaar. Je kunt met geen mogelijkheid op de naam van
iemand komen. Het gebeurde op de dag van onze expeditie met de bus. Het regende
en zou blijven regenen. Dus besloten we naar het Missiemuseum te gaan en
tevoren de wonderschone expositie ‘Bourgondiërs in Limburg’ in het Limburgs Museum te
bezoeken. De laatste tentoonstelling is een uitgelezen kans om voorwerpen van
kunst, kunstnijverheid en ambacht uit de vijftiende eeuw te zien.
Bourgondië was een hertogdom in Frankrijk; in de vijftiende eeuw breidde het zijn macht uit. Het oog viel op de steden langs de Maas. Afschrikwekkend was het beleg van Venlo in 1473 door een Bourgondische troepenmacht onder Karel de Stoute. De stad gaf zich na enkele dagen over. De hertog liet twee bekende inwoners onthoofden en driehonderd militairen in de Maas verdrinken. Om bespaard te blijven voor plundering moest Venlo bovendien 32.000 guldens ophoesten.
De
Gemäldegalerie in Berlijn gaf een portret van Karel de Stoute (1433-1477) in
bruikleen voor de expositie. De hertog van Bourgondië oogt een beetje beduusd. Wanneer
we aandachtiger kijken, valt ons ineens op dat Karel als twee druppels water (als
twee druppels bourgognewijn is toepasselijker) lijkt op iemand uit het Venlose
uitgaansleven uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Op wie? We pijnigen tevergeefs
onze hersenen.
Daarom terug naar Karel de Stoute zelf. De hertog was bijna permanent bezig met oorlogen in buurlanden of met het uiterst wreed neerslaan van opstanden. Tijdgenoten noemden hem le Terrible, de Verschrikkelijke. Zijn gedrag werd gezien als gestoord. In 1468 liet hij zijn troepen tekeer gaan in Luik. Moordend, brandstichtend en plunderend. Het portret in de expositie is met precisie, geduld en met grote kennis en kunde geschilderd. Verbluffend. Portretten waren populair als een soort van remedie tegen het verstrijken van de tijd. De tijd waarin herinneringen aan personen worden opgeslokt en verdwijnen. Het portret laat een andere hertog zien dan Karel de Verschrikkelijke. Eerder een schijnheilige kwezel, angstig wellicht voor hemelse straffen na zijn dood. Daarover gesproken. Letterlijk in het harnas sterft Karel voor de stadsmuren van Nancy. Eenzaam achtergelaten, zijn lijk aangevreten door wolven. Bij een onderzoek in 1979 van zijn praalgraf in Brugge bleek zijn skelet verdwenen. Waar het gebleven is? Het is niet bekend. Net zoals de naam van de cafébezoeker, waarnaar we op zoek zijn sinds het bezoek aan het Limburgs Museum (wordt vervolgd).
Reageren? Stuur Sef Derkx een email: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten