De Halte XXL van woensdag 20 september 2023 - Domweg gelukkig in de Hubertinahof

 - door Sef Derkx - 

Natuur is voor tevredenen of legen.

En dan: wat is natuur nog in dit land?

Een stukje bos, ter grootte van een krant.

Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,

De in kaden vastgeklonken waterkant,

De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand

Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.

Het leven houdt zijn wonderen verborgen

Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat.

 

Dit heb ik bij mijzelve overdacht,

Verregend, op een miezerige morgen,

Domweg gelukkig, in de Dapperstraat

 

J.C. Bloem loopt niet bepaald over van enthousiasme voor de natuur in Domweg gelukkig, in de Dapperstraat, een van de bekendste gedichten uit de Nederlandse literatuur. Hij publiceerde het in 1947. We moeten eraan denken als we in Arcen over het bospaadje wandelen, dat parallel loopt aan de Barones van Wijmarstraat. 

Ertussen kabbelt de Lingsforterbeek. De waterloop is hier recht getrokken als een lineaal. Verder stroomafwaarts richting Maas kreeg ze de vrijheid terug en meandert ze. Dartel als vanouds. Wat opvalt is de overvloed aan bloeiende brandnetels. Insecten zijn er dol op, stadse wandelaars niet. Nog een geluk dat we geen korte broek dragen. Die hebben we lang geleden verbannen uit de garderobe uit esthetische overwegingen.   

We hebben met Erik van Huizen afgesproken bij Hubertinahof, een tuin van zo’n 2300 m² die hij samen met zijn partner Carolien Hendrix onderhoudt. Onze gastheer is nog onderweg, dus knopen we een gesprek aan met buurman Ger. Met het winterseizoen en dus snotteren, hoesten en proesten in aantocht, heeft hij een gouden tip. Leg een of twee bloemknoppen van de rode zonnehoed op jonge jenever, laat staan en je hebt over enkele weken een probaat middel tegen verkoudheid en griep. Enkele druppels helpen al. Dus niet meteen de halve fles leegdrinken. We knopen het in onze oren.

 

Erik van Huizen komt aanwandelen en opent het poortje naar de Hubertinahof. Een bordje meldt dat ‘Wij hier ook welkom zijn’. Met ‘wij’ zijn mollen en insecten bedoeld. Wilde planten en dieren die in de tuin opduiken, worden niet bestreden. Integendeel, het gras en de planten worden selectief gemaaid. Er zijn plekjes met water, nestkastjes en schuilplaatsen. Gastvrijheid voor de spontane flora en fauna, want biodiversiteit staat hoog in het vaandel. We vragen wie de Hubertina was, naar wie de tuin is vernoemd. Ze blijkt de oma te zijn van Carolien Hendrix. Bertha Lenders had een grote passie voor haar moestuin. De kleindochter heeft het niet van een vreemde.

 

De Hubertinahof bestaat uit een moestuin, een tuin voor kruiden en bloemen, een perceel gras met bomen en een bos. Veel werk? Relatief als je het goed verdeelt. Erik kweekt groenten en bereidt daarmee smakelijke vegetarische gerechten. Bovendien doet hij het groot onderhoud. Carolien werkt in de kruiden- en bloementuin. Met de geoogste kruiden maakt ze theemengsels en soms een geneeskrachtige zalf of tinctuur. En na de inspanningen is er altijd de beloning - domweg gelukkig zijn in een paradijselijke omgeving.

Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.