- door Sef Derkx -
Steyl staat het volgend jaar uitgebreid stil bij een kantelmoment in de geschiedenis. We gaan terug naar augustus 1875. Dankzij giften van vrome gelovigen kan priester Arnold Janssen uit Goch de herberg van de familie Ronck in Steyl kopen. Enkele weken later sticht hij er de missiecongregatie Gezelschap van het Goddelijk Woord. Het is het prille begin van het prachtige kloosterdorp aan de Maas, anno nu hét cultuurhistorisch kroonjuweel van de gemeente Venlo.
We zijn uitgestapt bij de bushalte die wij steevast Quatre Bras op Steyl noemen. Officieel staat ze echter te boek als bushalte Tegelen, Maasstraat. Tegelen? Aan miene hak, zag Koeëba! Het lijkt erop of Steyl niet bestaat voor Arriva. Als Steyler par coeur gaat me dat aan het hart. Op deze heerlijke nazomerdag is het rustig in het kloosterdorp. Een bedaardheid die therapeutisch is. Al na enkele meters treedt ontspanning in. Het lijkt alsof de bloeddruk zakt. Onze doelen vandaag zijn de kloostergastenverblijven aan de Arnold Janssenstraat en een bijzondere kapel waar herinneringen bewaard worden aan gestorven huisdieren.
Onder Arnold Janssen
groeide Steyl als kool in het laatste kwart van de negentiende
eeuw. De bescheiden herberg Ronck, de bakermat van de congregatie, werd weldra afgebroken.
Ervoor in de plaats verrees het Missiehuis Sint-Michael en korte tijd erna een
neogotische dubbelkerk. De toestroom van jonge mannen uit Duitsland, die zich
geroepen voelden om missionaris te worden, was spectaculair groot als je het in
het huidige perspectief plaatst. Er waren echter ook gasten in Steyl die geen
kloosterlijk leven ambieerden.
Ze kwamen op familiebezoek of voor zakelijke
besognes. Om ze onderdak te bieden werden in het begin van de vorige eeuw twee dubbele
kloostergastenverblijven gebouwd. Het zijn twee naast elkaar gelegen,
vrijstaande panden. In ieder pand zijn twee gastenverblijven met aparte
ingangen gerealiseerd. Twee en twee maakt vier. In puur formele zin zijn het
geen kloosters. Maar ze hebben wel die uitstraling.
Niet zo verwonderlijk, want
centraal in de frontgevels staan in nissen met uitspringende consoles meer dan menshoge
Mariabeelden. Paul en Carla Lücker wonen al ruim twintig jaar hier. Het interieur zag er
niet uit, toen ze het pand kochten. Maar na het weghalen van goed bedoelde,
maar spuuglelijke aanpassingen uit de jaren zestig en
zeventig, kwam de oorspronkelijke schoonheid van het gastenverblijf weer vol aan
het licht.
Tegelvloer gang gastenverblijf (foto auteur)
Alleen al van de tegelvloer in de gang met geometrische motieven en het
sierlijke trappenhuis zou je tranen in de ogen krijgen (wordt vervolgd).
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergast@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten