- door Albert Lamberts -
Met het vertrek van de laatste vier zusters uit Venlo is er een einde gekomen aan eeuwenlang bloeiend kloosterleven in Venlo. Eind oktober verlieten de laatste zusters van de Dominicanessen van de H. Caterina van Siena van King William’s Town, Zuid Africa, in Venlo en omstreken bekend als de zusters van Albertushof, hun klooster in Venlo. Zij zijn verhuisd naar St. Charles in Heythuysen.
Het klooster van de zusters Dominicanessen, gelegen in het groen (foto Albert Lamberts)
Het vertrek van de zusters, die sinds januari 1939 in Venlo woonden en werkten, kwam in een stroomversnelling door het overlijden van twee zusters in het bijna voorbije jaar. Aanvankelijk woonden de zusters Dominicanessen in een complex, dat zij als boerderij van de elders in Venlo woonachtige Dominicanen konden overnemen. De Dominicanen hadden het gebouw verworven in 1905 en gebruikten het als buitenverblijf voor hun studenten (van College Albertinum). Oorspronkelijk was het een hoeve, Hendrikkenhof. De zusters konden er in hun eigen onderhoud voorzien.
Tot op de dag van vandaag woonden de zusters in een later gebouwd modern gebouw in een prachtig groene omgeving. Het was voor de vier overgebleven zusters een onmogelijke opgave klooster en tuin te onderhouden.
Zoals vrijwel alle kloosterlingen in Venlo – zusters, broeders en paters – zetten ook de zusters van Albertushof zich in voor de Venlose gemeenschap. Dat illustreerden zij al direct na hun vestiging in Venlo, ook al omdat zij tijdens de Tweede Wereldoorlog hun klooster niet hoefden te verlaten en zodoende in staat waren vluchtelingen en onderduikers op te vangen. Onder hen waren vele bewoners van andere kloosters, zoals de Broeders van O.L. Vrouw Onbevlekte Ontvangenis en broeders en paters Dominicanen uit de binnenstad. Sinds 1943 was Albertushof een eerste-hulp-post.
Na de oorlog bleven de zusters werken in onder andere bejaardenhuizen De Meeuwbeemd en De Beerendonck en in 1963 zetten zij een kinderdagverblijf op, Albertus Kleuterhof, en als vervolg daar op Kindervreugd, een dagverblijf voor verstandelijk gehandicapte kinderen. Dit was in die tijd uniek.
In de jaren negentig droegen de zusters hun werk over aan andere, maatschappelijke organisaties, zoals dat bij meerdere zorgcentra het geval was. De zusters van Albertushof, waar in vroegere jaren nog bedlegerige mensen eens per jaar een open-luchtmis konden bijwonen, bleven zich tot hun vertrek inzetten voor de opvang van kwetsbare mensen, vooral vluchtelingen.
Wie nu naar de ingang van het kloostercomplex rijdt ziet daar een bord met vermelding van een zondagse mis in de kloosterkapel. Geheel in stijl met het pastorale werk, dat de zusters verrichtten. Die zondagse mis werd ingevoerd na het vertrek van de Dominicanen uit klooster Mariaweide in het centrum van Venlo in het begin van deze eeuw.
Albertushof mocht in de loop der jaren veertig nieuwe, Nederlandse zusters begroeten, enkelen hebben jarenlang in Afrika gewerkt. Sinds de jaren zeventig meldden zich geen nieuwe zusters aan de kloosterpoort. Albertushof staat nu leeg; een tijdperk is voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten