- door Albert Lamberts -
Stadswandelingen door Venlo voeren steevast langs een heel bijzonder hekwerk. En ook altijd krijgt dit hekwerk alle aandacht en … bewondering. Het is dan ook inderdaad heel bijzonder en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is het uniek in de wereld. Ik heb het over het hekwerk aan de Keizerstraat in Venlo. Tientallen kopjes op de spijlen en enkele ornamenten en draaitrommels tussen de spijlen sieren het hek; alles in brons vervaardigd door de Venlose kunstenaar Ger Janssen (1950). Er is al eens een klein boekje aan het hekwerk gewijd, maar nu is er een uitgebreider en fraaier uitgevoerd boekwerk over dit unieke hek samengesteld.
Een pater leidt nieuwsgierigen langs de eerste kopjes op het hekwerk aan de Keizerstraat (foto collectie Albert Lamberts)
Wat is er nou zo bijzonder aan dit hek aan één zijde van de voormalige Ursulakapel – thans cultuurpodium Domani - in de Venlose binnenstad? Het antwoord zou moeten zijn: kom het zelf eens in ogenschouw nemen dan bent u gelijk overtuigd. Op deze plek nu dus slechts een korte beschrijving, die het unieke karakter geenszins recht kan doen. Samen met de kunstenaar is er gezocht naar een korte beschrijving. Leest u maar mee: een hekwerk, gesierd met humoristisch gebeeldhouwde kopjes, waaronder in het Venloos dialect de bijpassende typering wordt gegeven, die zo gelijk voor het nageslacht behouden blijft.
Enkele van de fraaie, bronzen kopjes op het hek (foto Albert Lamberts)
Ger Janssen had al het befaamde Paeterke gemaakt, dat op het Dominicanenplein voor de kapel – soms vergeefs - tot stilte maant en hem werd vervolgens gevraagd een ‘kunsthekwerk’ te maken, geen gewoon hek. De paters, die toen nog in het klooster verbleven, wilden ook iets bijzonders. De neuzen van de paters, Woningstichting Woonwenz en de gemeente Venlo stonden snel in dezelfde richting toen Janssen zijn idee presenteerde: een versierd hekwerk. Een hekwerk, waar niet alleen de sculptuurtjes van artistiek belang waren, maar waarin tevens tal van begrippen en typeringen in het Venloos dialect tot uiting werden gebracht.
Een jaar na de plaatsing van het ‘kale’ hek in 2000, werden in het volgende voorjaar de eerste veertien kopjes aangebracht. De voorhoede van in totaal maar liefst 81 kopjes, waartussen nog eens tientallen kinderfiguurtjes die kinderspelen uitbeelden en mens-dier figuren, Venlose persoonstyperingen. Tussen de kopjes staan bronzen spitsen die verwijzen naar de Vastelaovend en Januskopjes met voor en achter een gezicht, die om en om een engeltje en een duiveltje uitbeelden (goed en slecht). En niet te vergeten fraaie reliëfs.
De reliëfs zijn net als de kopjes geïnspireerd door
gezegden en spreuken uit het Venloos Woordenboek met uitzondering van het
reliëf Allerkinder (Onnozele Kinderen). Janssen: Ik wilde alles met een connectie tot Venlo, zoals ook de teksten op de
draai-ornamenten, die niet in het woordenboek staan: Venlose versjes,
Venlose Liedjes, Venlose traditie enz. In 2020 was het hekwerk klaar.
Reliëf aan het hek (foto Albert Lamberts)
De sculptuurtjes zijn vervaardigd in brons en volgens Janssen is alles hufterproof. Een lang leven lijkt gegarandeerd. Honderden, nee duizenden, tienduizenden, zijn inmiddels aan dit hekwerk voorbij gelopen. Een glimlach siert al weldra het gezicht en het mobieltje biedt soelaas om foto’s te schieten.
Op 1 november verschijnt er een boek van 136 pagina’s over dit Venlose hekwerk (formaat 21 bij 15 centimeter, oplage 1000, verkrijgbaar bij boekhandel Koops), samengesteld door Jacquelien Mutsaers en fotograaf Ton Desar en fraai vorm gegeven door Hélène Hermans.
O ja, naast de floetsmadam, het kösmuulke, de vlemmerd en al die anderen nog een heel bijzonder kopje tussen die 81 kopjes: dat van de kunstenaar himself.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten