- door Sef Derkx/beeldmateriaal collectie Gemeentearchief Venlo
We reizen terug naar Venlo met slechts twee medepassagiers. Een heer die in Tegelen instapte, is iets kwijt. Keer op keer klopt hij op de zakken van zijn safari vest. Als hij klaarstaat om er aan de halte Walstraat uit te gaan, loopt hij door twijfel gegrepen nog een keer terug naar de plek waar hij zat. Om te kijken of er toch niets onder de stoel is gevallen. Tevergeefs, helaas.
We
worden verwacht in de Jongerenkerk aan de Lohofstraat. Op woensdag wordt er de Solidariteitsmaaltijd
verstrekt. De gasten zijn veelal Oost-Europese arbeidsmigranten. Ze zijn hun
werk kwijtgeraakt en daarmee vaak hun onderdak. Ze slapen onder kommervolle
omstandigheden in bijvoorbeeld ’t Jaomerdal. De initiatiefnemer van de
Solidariteitsmaaltijd was dominicaan Jan van Duijnhoven van het klooster aan de
Nieuwstraat. Hij werd in de jaren negentig in Venlo aangesteld als
straatpastor. In Rotterdam had hij ervaring opgedaan. Beetje bij beetje bouwde
de pater een band op met de mensen die op straat leefden. In de Jongerenkerk
werd in 2000 de eerste Solidariteitsmaaltijd uitgereikt. We zijn bijna een
kwart eeuw verder en de nood is er niet minder om. De noodzakelijkheid van het gratis
maal dus evenzeer. Een groep betrokken vrijwilligers kookt en serveert. Donateurs
brengen geld of ingrediënten samen. Een hartverwarmend initiatief.
De Jongerenkerk staat ook bekend als Minderbroederskerk. Een enkele dialectspreker heeft het over de Mummerskerk. In de Tweede Wereldoorlog werd het zeventiende-eeuwse bedehuis door de bezetter gebruikt voor de opslag van in beslag genomen radio’s. Toen op Dolle Dinsdag 5 september 1944 de chaos toesloeg, zagen enkele waaghalzen hun kans schoon. Ze stalen enkele toestellen, waardoor de bevrijding van Europa op de voet kon worden gevolgd. Na de bevrijding van Venlo werd de Minderbroederskerk de noodkerk van de binnenstad. Tot Kerstmis 1948, toen de Sint-Martinuskerk weer in gebruik kon worden genomen. Bijna iedereen heeft het tegenwoordig over de Jongerenkerk. Daarmee werd begonnen in 1965, midden in de vloedgolf van vernieuwingen in katholiek Nederland. Inspirator was kapelaan Leo Brueren. Er werden eucharistievieringen gehouden in eigentijdse taal en muziek. Vooral jongeren kwamen erop af. De zogenaamde beatmis was onconventioneel en werd door traditionele groepen binnen de kerk fel bestreden. Het zorgde mede ervoor dat onder de bezoekers een grote verbondenheid ontstond. Het gevoel voor saamhorigheid komt anno nu tot uitdrukking in de Solidariteitsmaaltijd.
In het kort de bouwgeschiedenis van de Minderbroederskerk:
De Minderbroederskerk is een één-beukig kerkgebouw in gotische stijl, gebouwd in 1617. Op 15 mei 1612 kwamen de eerste Minderbroeders naar Venlo, waar ze zich tijdelijk in het Sint Jacobsgasthuis vestigden. In 1614 werd gestart met de bouw van een eigen klooster op het terrein van de Hertogs- of Prinsenhof. Financiële steun kwam er van de stad. Aartshertog Albert en hertogin Isabella stonden grond.
In 1616 was het klooster af, in 1620 de kloosterkerk. In 1797 moesten de Minderbroeders hun klooster verlaten na de inname van de stad door de Fransen. Het klooster werd kazerne voor de stadscavalerie en later de Huzaren. Na 1913 werd het voormalige klooster afgebroken. Alleen de kerk bleef bewaard en werd in de jaren dertig van de vorige eeuw gerestaureerd. De kerk leed schade door bombardementen in de Tweede Wereldoorlog, maar kon na de bevrijding als noodkerk in gebruik worden genomen. In 1950 werd de kerk opnieuw gerestaureerd. In het bedehuis is sinds 1965 de Jongerenkerk. Het gebouw heeft een rijksmonumentale status.
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten