- door Albert Lamberts -
De naam leeft thans nog voort; ik bedoel de naam Casino. Op de dag van vandaag de naam van een lokale tennisclub, maar vroeger kende Venlo een heel deftige sociëteit: Sociëteit Casino.
Aan die sociëteit Casino bewaren we in Venlo wel herinneringen: de Casinoweg, voornoemde tennisclub en het voormalige casinogebouw zelf. Althans wat daar van over is, want de tand des tijds heeft hier behoorlijk huis gehouden. Een hoop veren zijn de stille getuigen van het werk van een roofvogel, die in het voormalige Casino-gebouw ideale huisvestingsmogelijkheden heeft.
Het eens zo statige sociëteitsgebouw verkeert in bouwvallige toestand (toto Albert Lamberts)
Voorheen bood dit eens zo prachtige gebouw, waar de grandeur zelfs in deze bouwvallige staat nog immer vanaf druipt, plaats aan de sociëteit. De gegoede Venlose burgerij – namen als Goossens, Receveur, Haffmans, Berger, Van der Grinten en Van Liebergen stonden op de ledenlijst – besprak er belangrijke zaken.
Het gebouw aan de Kaldenkerkerweg werd in opdracht van de Vereeniging Casino in 1871 gebouwd. Architect Bouwman gaf zijn schepping een neorenaissance uiterlijk. Er waren een grote zaal, bestuurskamer en dienstruimten. Een brede trap leidde naar de bovenverdieping. De heren konden elkaar treffen voor besprekingen over allerlei kwesties die in de stad speelden. Sigaar en wijn zullen niet hebben ontbroken. Bij aangenaam weer konden de gasten vertoeven op de veranda over de gehele breedte van het gebouw.
Hoe mooi dan ook,
maatschappelijke veranderingen hadden een terugloop van het bezoek aan het
sociëteitsgebouw tot gevolg. Het laatste carnavalsbal vond plaats in 1931. Wel
waren er op een kleine steenworp afstand in 1902 tennisbanen aangelegd. Er
wordt daar nog steeds tennis gespeeld door leden van de Venlose Tennisclub
Casino.
In de Tweede Wereldoorlog raakte het imposante sociëteitsgebouw ernstig beschadigd. De paters Augustijnen betrokken het een tijdje en ook dwangarbeidsters werden er ondergebracht. Er zouden zelfs NSB’ers in geïnterneerd zijn geweest. De sociëteit kreeg eind 1945 het pand terug. De Venlose aannemersfamilie Baeten herstelde de schade en woonde er enkele tientallen jaren. Eind jaren tachtig evenwel kwam het pand leeg te staan en werd het eigenlijk prijs gegeven aan de grillen van de tijd. De nieuwe eigenaars Ex en Haffmans – sinds 1990 – wilden de bouwval slopen, maar de gemeentelijke monumentenstatus verhinderde dit voornemen. Restauratie is vooralsnog een te dure aangelegenheid gebleken. Om het gebouw in oude luister te herstellen is veel geld nodig. Een kleine 25 jaar geleden toonde Woningstichting Venlo-Blerick – thans Woonwenz - belangstelling voor het gebouw, want als daar straks ook de laatste noodwoningen geruimd kunnen worden komt daar toch een interessant gebied vrij, aldus destijds de toenmalige directeur van de wooncorporatie, Arnold van Hoof.
We zijn niet veel verder dan destijds. De muren staan nog overeind. Op enkele tientallen meters wordt tennis gespeeld. Niemand lijkt zich om dit gemeentelijk monument te bekommeren. De roofvogels hebben er een goed onderkomen.
Reageren? Stuur Albert Lamberts een email: albertlamberts@home.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten