In memoriam Hans Saris (1948-2020) - Bevlogen en beminnelijke beatpionier uit Blerick

Hans Saris (foto SharQ Photography)

Vorige week zondag, op de dag dat de klok een uur teruggezet werd, moesten we constateren dat wij de tijd niet meer terug konden draaien. Hoe graag we dit ook willen. De dood had onverbiddelijk toegeslagen en Hans Saris uit het leven gerukt. 

Hans vierde op 6 oktober jongstleden zijn 72-ste verjaardag. Rest ons onze dierbare herinneringen aan onze vriend met jullie te delen.

Hans’ muziekcarrière begon begin jaren zestig. Met de buurjongens Ton Heunbern en Paul Bernard liepen ze op het toilet van de Prins van Oranje aan de Kaldenkerkerweg, Hay Gout tegen het lijf.

Stainless Steel was geboren. Deze band transformeerde van St + St naar Static en verwierf al snel een uitstekende naam, met als resultaat onder meer een heus platencontract en een optreden in Moef Ga Ga op televisie.

Uit de beginjaren is nog een opmerkelijke anekdote te vertellen, die tekenend is voor de gedrevenheid en opoffering van de band. In 1964 kregen we een maandcontract bij Schuppen 93 in Kaldenkerken. Een maand lang elke vrijdagavond, zaterdagavond en zondagmiddag spelen.

Er werd ons gevraagd: ‘Spiel mal Balla balla’. Dit deden we niet, maar we liepen wel elke dag dat we optraden gezamenlijk van Blerick naar Kaldenkerken en weer terug. De apparatuur was voor het eerste optreden met een grote Amerikaan van een bevriende gerdeneer naar Kaldenkerken gebracht. Van het verdiende geld konden we na die maand Vox en Marshall apparatuur kopen.

We doorkruisten in die jaren, als een muzikale familie in onze Mercedes-bus, half Europa en traden overal op. In 1970 breidde de familie uit met een extra gitarist, Pieter Elbers.

In 1972 werd een pauze ingelast en werden gezinnen gesticht. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Eenmaal muzikant altijd muzikant. Begin jaren negentig gingen we weer regelmatig optreden. Pieter Elbers verliet de band en Pieter Koster kwam de band versterken. Zo kwamen er nog meer muzikale mogelijkheden.

Hans was muzikaal de drijvende kracht en aanvoerder van de band. Hij legde daarbij de muzikale lat zeer hoog. Het was voor hem een eeuwigdurende zoektocht naar verbetering. Ondanks dat we in de jaren zestig drie keer per week optraden, oefenden we ook nog midweeks en namen we in de spaarzame andere uurtjes zelfs zangles bij Willy Caron. Nederland leek aan onze voeten te liggen, maar het liep anders.

Opgedane ervaringen sterkten ons in de mening dat wij niet bij de toenmalige populaire muziekindustrie wilden horen. Hans was daarin een belangrijke gids. Hij wilde graag de kwaliteit bewaken, de touwtjes in handen houden en niet in flutmuziek gedwongen worden.

Ondertussen speelden we op grote festivals zoals bijvoorbeeld de Flight to Lowlands Paradise in de Jaarbeurshallen in Utrecht, op het eerste pre-Pinkpopfestival op de Gulpenerberg. We speelden samen met o.a. Pink Floyd, Fleetwood Mac, Blue Cheer, Golden Earring enzovoort.

Static in 1968 (foto Ruud Holthuis/collectie Hay Joosten) 

Toch was Hans niet van de spotlights. Vandaag ontkomt hij er niet aan, want ‘Gene Zijde' heeft de regie overgenomen. Veel te vroeg wat ons betreft. Vijfenvijftig jaar als één familie optrekken en samen muziek maken was genieten.

Ook als we noodgedwongen bezettingswijzigingen moesten doorvoeren zoals bassist Koos Koster voor Paul Bernard, bleven we als familie functioneren. Misschien is het een troost  dat hij daar boven wellicht kan spelen met Jerry Garcia en andere grootheden en een nieuwe familie kan stichten.

Laat duidelijk zijn, wij laten hem niet graag gaan, maar zijn wel dankbaar voor Hans’ vriendschap, jarenlange samenwerking en zijn prachtige muziek.

Hans, wij zullen je nooit vergeten.

Hay Joosten en Hay Gout

Hans Saris (foto SharQ Photography

******************

In 2017 publiceerden we op de Floddergatsblog een uitgebreid verhaal over Static: 

https://floddergatsblog.wordpress.com/2017/06/14/van-urinoir-naar-lowlands/