- door Sef Derkx -
Wie heeft nog de stalen Baileybrug in herinnering? Tot 1947 was er een houten noodbrug vanaf de Horsterweg naar de Puteanusstraat. Het was de enige vaste oeververbinding voor auto’s. Een nogal wankele echter. Chauffeurs dienden zich te houden aan een maximumsnelheid van tien kilometer.
Bouw Baileybrug (collectie Gemeentearchief Venlo)
Houten noodbrug 'Venlo Bridge tussen Horsterweg en Puteanusstraat, 1945 (particuliere collectie)
Vijfenzeventig jaar geleden, op 4 december 1947, werd de Baileybrug in gebruik genomen. Die had drie gescheiden banen. In het midden was het gedeelte voor voetgangers, links en rechts ervan waren de rijbanen voor fietsers en gemotoriseerd verkeer. Venlo klopte zich op de borst. Het was de Baileybrug met de grootste overspanning in Europa. Het monteren van de brugstukken was een meesterwerk van bruggenbouwkunst.
Ze
lag aan de noordkant van de spoorbrug, die ruim een jaar eerder in gebruik was
genomen. Sir Donald Coleman Bailey kwam vanuit Londen in hoogsteigen persoon
naar Venlo. Nauwgezet bestudeerde hij elk detail van de nieuwe brug, meldde het
Dagblad voor Noord-Limburg. Er viel iets op aan de ingenieur. Hij moest telkens
opnieuw zijn pijp aanmaken. Door een dikke mist was het namelijk erg vochtig. Staande
aan de Blerickse kant genoot hij naar eigen zeggen van a very nice sight. Het stalen bruggeraamte loste een tikje
mysterieus op in de mist. Venlo was zelfs niet te zien. Bailey mocht tijdens
een diner in De Bovenste Molen een hoge koninklijke onderscheiding in ontvangst nemen. Nee, met lege handen ging
hij zeker niet naar huis. Van burgemeester Berger kreeg hij een ets van de vooroorlogse
Sint-Martinuskerk. Goedgemutst schroefde Bailey de dop van zijn vulpen en
schreef een boodschap aan de Venlose bevolking: ‘Het is voor mij het grootste
genoegen geweest uw nieuwe Bailey-brug te zien, gelegd door uw eigen ingenieurs
en waarvan ik hoop dat ze zal bijdragen tot een werkelijke en uiteindelijke
vrede, zelfs meer dan haar voorgangers in oorlogstijd hebben gedaan.’
In 1956 werd de huidige verkeersbrug in gebruik genomen. Daarover zijn we vandaag met Arriva naar Blerick getogen. Waarom? In een etalage aan de Kloosterstraat is een tekening te zien van de iconische Baileybrug. Vervaardigd door Peter Verheijden (1944). Te zien in het kader van de herdenking van de bevrijding van Blerick op 3 december 1944. Heel opmerkelijk, als kind durfde de kunstenaar de brug niet over. De balken lagen niet aaneen gesloten. Er was een open ruimte tussen. Als je naar beneden keek, zag je het kolkende water van de Maas. Pas als puber waagde hij de oversteek. Voor menigeen herkenbaar de brugangst.
Bert
van Rijn stuurde nog een leuke jeugdherinnering aan de Baileybrug:
‘Ik
ben eens met een vriendje vanuit Genooi naar Blerick gestept (autoped), stiekem.
Toen zijn we dus over de buitenste rijbanen gestept, omdat we dachten dat we
niet over de middelste voetganger pad mochten met de step. De auto's bleven
netjes achter ons aan rijden. We zijn bij het huis van opa geweest, naast
Tivoli. Ik wees mijn vriendje waar opa woonde en vervolgens zijn we weer terug
naar huis gestept. De plankenvloer van de loopbrug was trouwens best akelig, je
zag door de brede spleten de Maas onder je stromen. Ik was toen vijf jaar, het
was in 1949.’
Gisteren tekende ik nog een herinnering op van Wim Roeffen:
'Ik ben geboren op de dag dat de Baileybrug ik gebruik is genomen. Toen mijn vader mij ging aangeven, vroeg burgemeester Berger hem of Bailey niet een geschikte voornaam voor mij zou zijn. Het bleef toch bij Wim.'
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten