woensdag 30 december 2020

Mikanista van woensdag 30 december 2020 - Notities van een VVV-volger

 - door Wim Moorman -

Een jaar geleden overleed mijn oom Theo Vincken, als sportjournalist van het Dagblad voor Noord-Limburg en Dagblad De Limburger tientallen jaren lang VVV-volger (klik ook hier). Uit zijn nalatenschap ontving ik een prachtige collectie VVV-foto’s. Ik zorg ervoor dat die op de juiste plaats terechtkomt. Maar niet nadat ik een aantal herinneringen heb opgehaald, telkens aan de hand van één foto, telkens in precies tweehonderd woorden. 



Zondag 28 maart 1976. VVV was een week eerder periodekampioen geworden, ik een maand eerder 11. Mijn eerste awayday ooit met VVV. Awayafternoon eigenlijk: Helmond Sport uit, half uurtje rijden. Bij hoge uitzondering niet met m’n vader (geen idee waarom niet), maar helemaal alleen met oom Joop. Wat het nog veel specialer maakte. Staanplaats aan de lange zijde. Overdekt, had je bij VVV niet. Veel Venlonaren, duizenden Venlonaren. Meer nog dan de wedstrijd herinner ik me de twee mannen schuin achter ons. Mannen met baarden, woeste baarden. Helmonders, broers op het eerste oog. Om de zoveel minuten toverden ze een flesje sterke drank tevoorschijn om dat vervolgens iets ten noorden van hun woeste baard te laten landen. Zoiets zag je bij VVV niet. De wedstrijd zelf was maar een moeizame bedoening. Absoluut niet de verwachte walk-over voor de runner-up. Een gelijkspel dreigde. En toen stond ineens aanvaller Eddy Beckers op van de bank. Voor zijn eerste optreden van het seizoen. Allerlaatste minuut, finest hour voor Eddy: weergaloze halve omhaal, zo mogelijk nog weergalozer vastgelegd door de fotograaf (Lé Giesen?). 1-0. Uit en over. Eddy in de zevende hemel – ik in de zevende hemel, in Helmond, ergens op die machtige foto.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten