- door Albert Lamberts -
Ergens begin jaren tachtig zat ik bij een raadsvergadering in Tegelen naast een oudere heer. Ik kende hem niet, maar ik ging hem léren kennen: Frans Oehlen. Hij en ook zijn collega Piet Kolster waren de journalistieke gezichten van de Tegelse Courant. Het waren in mijn ogen ware mastodonten in de goede betekenis van het woord. Toegewijd, op een gezonde manier betrokken en ja, ook zeer deskundig. Daar keek je tegen op.
Een plaquette van Frans Oehlen aan de muur van de Gouden Berg in Tegelen (foto Albert Lamberts)
De Tegels(ch)e Courant zou op 30 juli van dit jaar precies een eeuw bestaan, maar het eeuwfeest is niet bereikt. Op 8 juli 2015 verscheen het (gratis) weekblad voor het laatst. Bij het afscheid schreef Jos Wolbertus: Wie is er in Tegelen niet groot geworden met de Tegelse Courant? Een terechte vraag, want de Tegelse Courant was bij zijn afscheid behalve op een respectabele leeftijd ook ‘een echte meneer’, wiens artikelen er toe deden.
Zoals gezegd, het begon allemaal op 30 juli 1921. Aan den lezer, zo was de kop boven een introductie-artikel. Wij zijn zoo vrij, U hierbij ter kennismaking aan te bieden het eerste nummer van de “Tegelsche Courant”.
Natuurlijk waren er al
geruime tijd plannen – lang gekoesterde
wens stond in het kennismakingsartikel – om een eigen courant te stichten
voor onze bloeiende gemeente, met een inwonertal van ruim 8000. De wens was
werkelijkheid geworden en Tegelen had zijn eigen Nieuws- en Advertentieblad, adres: de Oude Marktstraat 2.
De initiatiefnemers,
enkele ambtenaren die werkzaam waren op de gemeentesecretarie, hadden zichzelf
uiteraard afgevraagd of hun onderneming gewaagd moest worden genoemd, maar daar
hadden zijzelf al duidelijk antwoord op gegeven: Neen! De overheidsdienaren
wilden betere mogelijkheden om het nieuws van de gemeente bij haar inwoners te
krijgen. Voor eene gemeente als Tegelen
met zijn uitgebreide industrie, zijn vrij talrijke middenstanders, zijn
overgroote arbeidersbevolking en zijn daaruit voortvloeiende , geheel van
andere gemeenten verschillende, plaatselijke toestanden, kan de uitgave van een
goedkoop Nieuws- en Advertentieblad niet riskant zijn.
Om de prijs hoefde men het niet te laten: 75 cent per halfjaar. En, aldus de initiatiefnemers, de prijs der advertenties is zo laag gesteld, dat eenieder, die iets – zij het nog zoo onbeduidend – te adverteeren heeft, daarvan kan profiteeren. Bovendien werden significante kortingen in het vooruitzicht gesteld als er een flink aantal regels werd afgenomen.
Piet Kolster aan het werk bij de plaatselijke radio, waarvoor hij ook actief was (foto Tegelse Courant 7 april 1993)
Vanzelfsprekend in die jaren was, dat in eene katholieke gemeente als Tegelen slechts een Katholiek Blad op zijn plaats was. Wij stellen ons dus op Katholiek standpunt en zullen steeds onze beginselen hoog houden en – waar noodig - steeds verdedigen.
De initiatiefnemers
beloofden voorts objectief en neutraal te werk te gaan, maar wel de vinger te
leggen op onjuiste opvattingen en op goede en practische dingen in en buiten Tegelen de aandacht te vestigen. En
de goede voornemens gingen verder, ademden zelfs een educatieve taak: … onze lezers voor te lichten aangaande
wettelijke voorschriften, die voor hen van belang zijn en hen aan te wijzen,
hoe zij zich het best naar die voorschriften gedragen.
En over de redactie
gesproken: de belofte was duidelijk: aan
het redactioneele gedeelte van ons Blad zullen wij onze uiterste krachten
wijden. De redactie deed ook een beroep op de inwoners zelf en stelde de
kolommen open: voor goede bijdragen op
allerlei gebied zullen wij steeds zeer dankbaar zijn. Alle goede bedoelingen en toegewijde inzet ten
spijt, het met zoveel enthousiasme gestarte weekblad ging spoedig een moeilijke
tijd tegemoet.
De wens van de directie,
waarmee het introductie-artikel in de allereerste uitgave werd afgesloten, leek
ijdel te zijn: Zoo ga dan de “TEGELSCHE
COURANT” de wereld, zoeke zich vele vrienden en verwerve zich een vaste plaats
in de Tegelsche huisgezinnen.
Maar… het blad bereikte
toch bijna het eeuwfeest, natuurlijk mede dank zij Frans Oehlen en Piet
Kolster.
Daarover de volgende keer
meer.
Reageren? Stuur Albert Lamberts een e-mail: albertlamberts@home.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten