- door Sef Derkx -
Sjraar Boom van de Koninklijke Harmonie stuurde ons de scan van een foto. De gebruikssporen zijn duidelijk te zien. De tand des tijds heeft onverbiddelijk toegeslagen. Wat wil je? De opname dateert uit de jaren vijftig. Na ruim zestig jaar zijn kreukels, barstjes en vlekjes zichtbaar geworden. Het is een foto vanuit het publiek gemaakt tijdens een uitbundig feest, dat gevierd werd in Blerick. Sjraar Boom: ‘De man in het midden op de achtergrond is Willy Caron. Hij heeft de klarinet in de hand. Albert Coppens staat rechts voor hem met de piston.’.
Na plaatsing van de blog attendeerde Will Janssen ons erop dat de opname op de website van de Heemkundekring Blariacum staat. We zijn zo vrij de erbij vermelde gegevens over te nemen.
De foto is op
31 januari 1953 gemaakt in café-zaal Ald-Blierik. Die avond werd het Prinsenbal
gehouden van het Tuindörp. Het muziekgezelschap is De Träöters. Prins was Hent
Savelkouls. Hij werkte als kelner bij café-zaal Juliana. Er werd flink gefeest. Niemand die weet had van het trieste feit, dat er zich die nacht een catastrofe voltrok in Zeeland en Zuid-Holland: de Watersnoodramp van 1953.
Na het bekend worden hiervan werd de vastelaovend afgelast.
Digitale bewerking Will Janssen (bron website Heemkundekring Blariacum)
Op de foto zien we van links naar rechts: Pau Lankers (1), Albert Schoëder (2), Frits Stamfort (3), Onbekend (4), Willy Caron (5), Albert Coppens (6), Giel Wetjens (7) en Sjeng d’n hood van Hoeimakers.
Opvallend genoeg is er geen verzamel-cd in de handel van Willy Caron, een van de grote Venlose tenoren uit de naoorlogse periode. Maar gelukkig heb ik een koffertje met daarin bijna alles wat de Venlonaar heeft opgenomen op 45 en 33 toeren. Het zijn vooral LP’s uit de jaren zeventig met de Mestreechter Staar. De opnames zijn in de loop van de jaren steeds opnieuw uitgebracht. Caron stond klaarblijkelijk garant voor succes.
Voor een kerst-LP van de Mestreechter Staar met Willy Caron schreef Toon Hermans een mooie tekst. Filosoferend over de zangkunst in Limburg, schrijft de grote komiek:
‘De bakker bakt er zijn brood en zingt. ’t Maedje lapt er de ramen met Yesterday en doet het trapportaal met Ave Maria. De postbode fietst regelmatig voorbij, terwijl er iets Italiaans uit zijn mond wappert. De barbier is eveneens een bekend neuriër van operettemelodieën… En in de kleine kefeekes heeft men slecht vier of vijf man nodig om tot de oprichting van een koor over te gaan…’.
Als je het leest, hoor je het in gedachten Toon Hermans zeggen. Overigens is er ook een Venlose kerst-LP waaraan Caron solistische medewerking verleent, het is een album van de Koninklijke Zangvereniging Venlona.
De doorbraak naar het grote publiek kwam voor de zanger met het album: Willy Caron zingt de grote successen van Richard Tauber met het Groot-Operette Orkest olv Dolf van der Linden. De plaat is in 1974 uitgekomen, werd een succes en juist die omstandigheid is de reden dat je de LP vaak en op onverwachte plaatsen tegenkomt. Ons exemplaar kochten we op de zondagse rommelmarkt in… Callantsoog.
EP met operette aria's (collectie Sef Derkx)
Als aanstormend talent nam Caron voor Philips drie 45-toeren plaatjes op. Een met een koor en orkest onder leiding van Jack Bulterman, de kundige musicus en arrangeur die we ook kennen van de Jocusplaatjes uit de jaren zestig. Veel geld is gestoken in de opname met het prestigieuze Promenade Orkest onder leiding van Benedict Silberman. Je zou het laatste plaatje alleen al voor het karakteristieke fotohoesje kopen, als je het vindt want het is een zeer zeldzaam. Ons exemplaar troffen we aan bij de voormalige kringloopwinkel De Paorter aan de Helbeek, die al vaker een goudmijn gebleken is voor de verzamelaar van vinyl.
Willy Caron heeft ook Venlose vastelaovesliedjes gezongen. Op een plaatje met Hannelore Winter, toen nog Hannelore Roggeveen, zingt hij onder het pseudoniem ‘Maske’. Caron stond onder contract bij Philips en die had hem verboden zijn goede naam als serieuze zanger te grabbel te gooien door mee te werken aan een vastelaovesplaatje. Het orkest dat de vocalisten begeleidt, is het uit de jaren zestig bekende combo Venlo Boys, waarin Willy Caron zelf bassaxofoon speelde.
De ontdekking van Willy Caron als man met een prachtige natuurstem dankt de muziekwereld aan de dirigent Jan Timp, eigenaar van platenzaak Tosti aan de Klaasstraat. De zanger in spe die toentertijd als kok werkte op de kazerne in Blerick was eind 1960 op bezoek geweest en had iets voorgezongen. Timp geloofde zijn oren niet. Dat een amateur zo’n volume had en zo’n aanleg, was uitzonderlijk. Timp stimuleerde Caron om te gaan studeren.
In mei 1961 nam Willy zijn eerste plaatje op. Op de ene kant staat Ich haoj van Limburg, op de b-kant Vergiss mein nicht. Op het labeltje wordt Willy Caron ‘de Limburgse Caruso’ genoemd, een erenaam die hij jarenlang zou dragen.
Over het debuut op vinyl is nog een aardige anekdote. In de muziekstudio zaten het orkest en het koor onder leiding van Jan Theelen klaar. Caron ging voor zijn microfoon staan en de technicus gaf het teken dat de band liep. Al na enkele tellen kwam hij de studio binnen snellen om te zeggen dat Caron alles overstemde. De zangpartij werd vervolgens apart opgenomen. Hem werd daarbij gezegd naar het merkje midden op de microfoon te kijken, dan zou het goed komen met de kwaliteit van de opname. Maar vanwege de resonantie had de technicus Caron er zover van af gezet dat hij het merkje helemaal niet zag.
In De Maaspoort vinden we de de Glenn Corneille foyer. Een ontroerend eerbetoon aan een Venlose pianist, die veel te jong is overleden. Ongetwijfeld is er in het theater een mooie, maar tot op heden naamloze locatie te vinden, die als hommage vernoemd kan worden naar Willy Caron, 'de Limburgse Caruso'.
Een Venloos icoon Willy Caron--Caruso,,,
BeantwoordenVerwijderen