De horkerige bonken van VVV

- door Gerrit van der Vorst -  

Voor een publicatie raadpleeg ik de verslagen van VVV-wedstrijden uit het seizoen 1960/1961. VVV eindigde als derde achter Feyenoord (1) en Ajax (2). Oké, met een straatlengte van 9 punten achterstand op de tweede plaats, maar wel met een streekelftal waarin dialect gesproken kon worden. Die tijd komt natuurlijk nooit meer terug.

De glorieuze eindstand van het seizoen 1960/1961.

Gijs Nass was de begaafde en beschaafde aanvoerder, maar lange Herman Teeuwen was de onbetwiste leider van het hechte VVV-collectief. Hermans devies was dat het doel de middelen heiligde. Toevallig precies mijn devies als 14-jarige supporter en dat van veel anderen. Als we massaal ‘Herman, Herman!’ riepen, kwam het vaak goed voor VVV.

Uit het wedstrijdverslag van VVV – DWSA in Het Parool van 14 november 1960 (www.delpher.nl): een typerend staaltje van Herman Teeuwen om het publiek te vermaken.

Wie nu hoopt dat de tactiek van toen lessen inhoudt voor het momenteel kwakkelende VVV moet ik teleurstellen. Op techniek zou het nooit gelukt zijn en de ruimte voor bikkelen was indertijd vele malen groter dan tegenwoordig. Men deed namelijk nog niet aan gele en rode kaarten, TV-herhalingen en VAR-ingrepen. Bovendien was Herman Teeuwen een meester in het inpakken van scheidsrechters als hij over de schreef was gegaan.

Er waren trouwens meer clubs die er stevig tegenaan gingen, zoals Sparta. Die club speelde volgens het Engelse principe ‘catch ‘em young and hit ‘em hard’ (De Telegraaf). Als VVV en Sparta elkaar ontmoetten, spatten de vonken er van af. Dat was in de tijd van Faas Wilkes en Karl Heinz Spikofski al zo.

Faas Wilkes en twee Spartanen deinzen terug als Herman Teeuwen in komt vliegen.

Herman Teeuwen in fel duel met de Sparta-bikkels Ad Verhoeven (links) en Rinus Terlouw. Karl Heinz Spikofski helpt een handje mee.

Herman c.s. hadden in april 1960 tijdens een Engelse trip nog een bijlesje gehad in ‘mannelijk voetbal’ dat ze overtuigend in praktijk brachten in dit nieuwe seizoen. De basis was de ijzersterke verdediging. De toenmalige stopperspil Ton van den Hurk (nu 87 jaar) pleegt steevast na nederlagen van het huidige VVV te zeggen: ‘Bij ons kwamen ze er niet langs’. En zo was het.

Ton van den Hurk, een van de beste VVV-spelers, in actie tegen Charly Marbach van Elinkwijk.

Het resultaat was maximaal. Die derde plaats staat terecht op nummer 14 in de top-100 van bijzondere gebeurtenissen in de betaalde VVV-jaren. Hoger had ook gemogen van mij.

Maar gek genoeg overheerste aan het einde van dat seizoen toch chagrijn. De fysieke speelwijze trok een zware wissel op de spelers, en toen er daardoor in de tweede competitiehelft punten gemorst werden, begon meteen het grote naölen. Herman Teeuwen werd zelfs uitgefloten door eigen ‘supporters’ omdat hij een grote kans had gemist!

In 2019 verscheen het magazine ‘Herman, Herman!’ dat de verdiensten van Herman Teeuwen belichtte.

Ook het VVV-bestuur raakte de weg kwijt. Dat bleek toen VVV de derde plaats op de valreep dreigde te verspelen, door een uit-nederlaag bij NAC. Bij terugkomst in Venlo stonden de spelersvrouwen in vol ornaat bij het station, voor het diner dat restaurant Valuas aangeboden had in verband met de goede resultaten. Onder het motto ‘Niet winnen, dan ook geen eten!’ konden de spelers met hun partners onverrichter zake naar huis. Zeer onfatsoenlijk.

VVV-sponsor Sjraar Broekmans organiseerde op z’n tijd gezellige avondjes, maar in het algemeen was het leven van spelersvrouwen in die semiproftijd niet eenvoudig. 

Herman Teeuwen was er de man niet naar om zoiets te pikken, en er volgde een zware clash. Uiteindelijk werd Herman verkocht aan Eindhoven, waar hij een prachtig contract kreeg, maar VVV degradeerde. Die historische fout had van mij nummer 1 in die top-100 mogen staan. Inmiddels was ook gebleken dat Venlo niet warm te liep voor de intertoto-competitie waar de derde plaats recht op gaf. Voor Oergryte, FC Grenchen en Borussia Neunkirchen kwam men niet naar De Kraal. Een financiële sof. Misschien is dat de belangrijkste les uit die tijd: het is in Venlo niet gauw goed genoeg.

Voor de VVV-spelers was de Intertoto-competitie een mooi avontuur dat ze onder meer in Zweden bracht, voor een wedstrijd tegen Oergryte. Hier poseert de hele groep voor het hotel in Göteborg (medio juli 1961).

Indertijd vroeg ik me totaal niet af hoe men toen elders in den lande tegen VVV aan keek. Over chagrijn gesproken! De toenmalige ADO-middenvoor Roel Timmer verwoordde het nog rustig bij een telefoongesprek in mei 2019: ‘Voor VVV hadden we in die tijd schrik, daar durfden we haast niet naar toe, want daar werd flink geschopt.’ Dat was dan in De Kraal, maar een uitcomplex had VVV ook niet. Uit wedstrijdverslagen in de oude kranten blijkt dat er buiten Venlo ook veel kritiek was op de speelwijze van VVV, die vaak werd bestempeld als ‘fel, soms te fel’, ‘fors’, ‘rijkelijk hard’, ‘veel te hard’, ‘afbraakvoetbal’, ‘nogal omstreden speltype’ enzovoorts.

De voetbalverslaggever van het Haagse dagblad Het Vaderland spande de kroon in zijn verslag van ADO-VVV op 17 oktober 1960. Onder de alleszeggende kop ‘Horkerig VVV maakt ADO doodsbenauwd’ spuwde de reporter uitgebreid zijn gal: ‘Gelukkig dat er slechts enkele ploegen in de hoogste voetbalafdeling in Nederland spelen die zo te keer gaan als VVV, want zouden we er zo achttien in de eredivisie hebben, dan zou het voetbal degraderen tot een slachting.’

Fragment uit de bewuste wedstrijd ADO - VVV , met een aanval op het VVV-doel.

Het verslag eindigde met: ‘en ten slotte kostte het ADO twee punten, want geen Hagenaar dorst nog tegen deze horkerig spelende bonken aan: 2-0 voor VVV!’ Volgens de verslaggever had VVV zich appellerend, trappend, duwend en sarcastisch lachend naar het einde van de wedstrijd toegespeeld, dat voor de Hagenaars als een opluchting was gekomen. Toe maar.

Een opname uit een eerdere wedstrijd van VVV tegen ADO. Dit keer vliegt Juupke Thews er in, terwijl Herman Teeuwen gevloerd is.

Nu, zestig jaar nadien, laat ik dat seizoen nog eens de revue passeren. Ligt het finale oordeel van een 74-jarige genuanceerder dan de beleving van de 14-jarige? Nee, dus, die derde plek blijft voor mij een bovenaardse prestatie van een geweldig streekelftal. Al dat Venlose chagrijn rond VVV en al die kritiek van die randstedelijke watjes op de speelwijze nemen voor mij niet weg dat ik er veel, heel veel, voor over zou hebben om die ‘horkerige bonken’ nog een keer in De Kraal te zien spelen. ‘Herman, Herman!’

Staand van links naar rechts Gijs Nass, Jan Schatorjé, Herman Teeuwen, Ton van den Hurk, Frans Swinkels en Willy Erkens. Zittend Hans Sleven, Frans de Bruijn, Hay Lamberts, Harry Heijnen en Cor de Meulemeester. Vaste keuze Harie Steegh ontbreekt op deze foto.

Reageren? Stuur een e-mail naar Gerrit van der Vorst: gp.vandervorst@xs4all.nl.