Hulpverlening in Venlo - Herstellingsoord Mutsaersoord

- door Albert Lamberts -  

Op de steilrand tussen de stad en Duitsland, ligt het Mgr. Mutsaersoord, zoals het in de Venlose volksmond nog altijd wordt genoemd. De officiële benaming is Stichting Mutsaersoord-Agnespaviljoen-Kleuterhof, een hele mond vol, maar in afgekorte vorm wat ‘handzamer’ MAK geheten. Een uitgebreid zorgcomplex: herstellingsoord voor volwassenen en voor kinderen met een psychische aandoening. 

Prentbriefkaart Zusterswoning (archief Albert Lamberts)

Gesticht als Mgr. Mutsaersoord en aanvankelijk bescheiden van opzet, althans in vegelijking met wat het nu is. In 1927 richtte de Nederlandse Rooms-Katholieke Bond van Spoor- en Tramwegpersoneel, St. Raphaël - opgericht in 1903 - de Herstellingsoordvereniging Mgr. Mutsaers op. Deze vereniging bouwde op de steilrand een prachtig onderkomen voor hun leden, die moesten herstellen of een pauze moesten nemen, uiteraard met toestemming van Burgemeester en Wethouders van Venlo: Gelet op art. 10 der Verordening op het Bouwen en de Bewoning in deze gemeente verklaren dat hunnerzijds geen bezwaar bestaat tegen het bewonen en het in gebruik geven of nemen van het pand gelegen Schaapsdijkweg … waarvan de vergunning tot het bouwen is verleend bij hun besluit van 2 October 1928 aan het RK Herstellingsoordvereeniging Mgr. Mutsaers. Deze vergunning werd op 17 juni 1930 verstrekt. Het was geen opgelegd pandoer, dat dit herstellingsoord in Venlo zou komen, want ook Groesbeek en Tilburg waren opties voor de vestiging van het herstellingsoord. Mede door bemiddeling van bestuurslid Donné, zelf afkomstig uit Venlo, en positief advies van dokter Majoor, geneesheer van het sanatorium Maria Hilferin (het nabij gelegen Maria Auxiliatrix), viel de keus op Venlo. Het hoofdbestuur, het Venlose college en de gemeenteraad van Venlo  waren enthousiast. De Venlose architect ingenieur Jules Kaiser ontwierp de plannen en die werden uitgevoerd door de Venlose aannemer Th. Spreeuwenberg. Alle inspanningen, voorbereidingen en tal van geldinzamelingsacties resulteerden uiteindelijk in de feestelijke opening van het herstellingsoord op 29 juli 1930 door Mgr. L. Schrijnen, bisschop van Roermond. Bij de opening gaven tal van hoogwaardigheidsbekleders acte de presence. Niet de naamgever en geestelijk adviseur van vereniging St. Raphaël, want hij was ruim vier jaar eerder overleden. Aanvankelijk werd hij in Den Bosch begraven, maar later werd hij , bijgezet in een mausoleum op het terrein van het Mutsaersoord.

Prentbriefkaart hoofdgebouw Mgr. Mutsaersoord (archief Albert Lamberts)

Het fraaie, nieuwe gebouw bood rust en herstel aan leden van de vereniging St. Raphaël, die daar behoefte aan hadden. Foto’s van revaliderenden, gelegen op hun ligstoelen in de veranda zijn maar al te bekend. De bekende dokter Van Hellemondt werd tot geneesheer-directeur benoemd. Hij zou zich maar liefst veertig jaar  van deze taak kwijten en zag in al die jaren het Mgr. Mutsaersoord uitbreiden, verloren gaan in de oorlogsjaren, hersteld worden en opnieuw groeien. 

Volgende keer: de oorlog en naoorlogse ontwikkelingen.

Reageren? Stuur Albert Lamberts een e-mail: albertlamberts@home.nl.