Schandelo 71 - Gossenshof

Vandaag begroeten we van harte een nieuwe collega-blogger: Sjakie Schandelo. Pieter Duijf omschrijft hem als volgt: 'Sjakie Schandelo is columnist en bezorger van het magazine De Kapper - Veldense Praatjes & Plaatjes. Hij is topstoffeerder bij Leolux en verwoed Kuifje-verzamelaar en in die hoedanigheid bekend van De Limburger en Buun. 

- door Sjakie Schandelo -

Wat zijn mijn herinneringen aan Schandelo 71? Het was de boerderij voor de ouderen onder ons van ‘Aerde Frans’, genaamd Gossenshof. Voor de wat jongere lezers was het de boerderij tegenover het ‘Schellehoes’. Het was het ouderlijk huis van mijn vader. Hier heb ik letterlijk en figuurlijk als kleine jongen heel wat uurtjes doorgebracht, zoals verstoppertje spelen of het spelen tussen de strobalen, die waren opgestapeld in de grote open schuur. Of het spel dat tante Truus nog wist. ‘De boer de kop aafgoeije’ heette het. Hoe dit spel precies ging weet ik niet meer, maar je had een baksteen die je op de grond zette met daarop een kleine kei. Deze moest je proberen om te gooien van een bepaalde afstand. En dan rennen. Hoe simpel kan een spel zijn. Het betekende uren plezier. 

Waar vind je dit vandaag nog? Ook mooi was het als de koeien van de ene wei naar de andere wei moesten. Dan mocht je mee op de tractor. Ik had zelfs een keer het geluk dat ik samen met ome Thei achter het stuur mocht zitten. Ook mooi was het als ome Thei naar het Lager (Boerenbond) moest. Dan mochten wij ook dikwijls mee. Met z’n allen op de platte kar.  Het mocht eigenlijk niet maar ik denk dat politieman Lenssen dit niet zo erg vond. Aangekomen bij het Lager kon je de geur van het meel al snel ruiken. En dan weer terug tussen de zakken meel of korrels terug naar Schandelo 71. 

Als je op zaterdag naar Gossenshof mocht gaan spelen, dan was het om twaalf uur pannenkoekentijd. Ik weet niet meer hoeveel tante Truus er bakte. Maar het waren er heel veel. Ook leuk was het vissen. Samen met mijn neefjes Frans en Chris. Dan gingen we samen met ome Thei naar de visvijver ‘De Luld’. Hoe ze op deze naam zijn gekomen voor een visvijver weet ik niet. Ik vond het wel een rare naam. Ik heb er nog met een bamboehengeltje gevist. Ik weet nog dat ik op een van die dagen dat wij daar zaten wel de meeste vissen heb gevangen. Of zou het steeds hetzelfde visje zijn geweest, weet ik niet. 

Ook de verjaardagen van mijn opa waren onvergetelijk. Een drukke maar wel een gezellige boel. Ook hebben we hier ooit eens onze Gekke Maondaagswagen gemaakt. In de open schuur met een stuk zeil ervoor. Het was zeker geen pretje om daar te bouwen. Ik weet nog dat zelfs de verf bevroren was. Al met al waren het zeer leuke tijden. Bijna altijd buiten. Maar ook die tijden veranderen. De boerderij zelf staat er niet meer. Er staat nu een andere woning. De veiligheid van de weg is wel een stuk verbeterd sinds die tijd.  Ja, die goeie oude tijd…

Reageren? Stuur een e-mail naar de redactie van de Floddergatsblog: floddergats@xs4all.nl.