Geboren en getogen in de hoek rond de Vierpaardjes kende ik de omgeving van de Bovenste Molen op mijn duimpje. Met mijn vrienden struinden we elke vrije middag de omgeving af. Niet wars van avontuur leidde dat een enkele keer tot verboden visactiviteiten in de vijver van hotelier Leenders. En dan niet het ‘eendjeswater’ maar het bassin direct naast het hotelterras.
Van onze oudere broers wisten we dat dit regelmatig gevuld werd met een lading verse regenboogforellen die dienden ter consumptie voor de hotelgasten. Niet met professioneel vistuig maar met een geprepareerde omgebogen naald, een klosje ijzergaren en een snee mik werd in de schemering menig forelletje verschalkt en thuis verorberd. Wel bij mijn vrienden. Bij ons kon ik niet met een portie vis in de avond aankomen.
Op een van deze missies ergens in de vroege jaren zestig werden we betrapt door een oplettende ober die bezig was klanten op het nabijgelegen terras te bedienen. Op de vlucht dook ik onder een gat in de haag door en verwondde me ernstig aan mijn handpalm aan het glas van kapotgeslagen flessen dat daar lag om indringers buiten te houden.
Met de fiets van de Bovenste Molen naar het Sint-Josephziekenhuis op de Hogeweg is een heel eind wanneer je een flink bloedende wond heb. Daar werd de zaak gehecht. Het verhaal dat ik van de fiets was gevallen in een stuk glas, werd geloofd. Ook thuis gelukkig. Het litteken brengt deze herinnering soms weer dichtbij. Wat er met de forellen die al waren verschalkt is gebeurd blijft iets waar ik nooit meer achter zal komen.
Dank aan Paul Lap
Te gek verhoal..! :)
BeantwoordenVerwijderen