- door Sef Derkx -
We zijn met Abbie Chalgoum van halte Karbindersstraat naar de Klokkengietersstraat gelopen. Veel mensen kennen hem nog als prins van carnavalsvereniging De Vaegers. Hij haalde er het landelijk nieuws mee. Regisseur Cees Rullens koos hem voor de rol van Jezus in de Passiespelen van 2015. Wederom media-aandacht. Onlangs publiceerde hij de autobiografische roman Ik blijf bij je, die hij schreef met Alwin Grijseels. Eruit naar voren treedt een andere Abbie Chalgoum dan die we meenden te kennen. Hij dronk veel, weigerde uitgestoken hulphanden, sloot zichzelf op en ging nog meer drinken. In zijn hoofd zaten stemmen, die hem tot zelfhaat en zelfs suïcide aanzetten. IJzingwekkend kortom.
In 1983 komt de vierjarige Abbie met zijn moeder, zus en drie broers vanuit Marrakech op Schiphol aan. Ze worden er verwelkomd door vader, die al in Venlo woont. Omdat het die dag ijzig koud is, zijn de ruiten van de auto beslagen en zien ze nauwelijks iets van Nederland. Eindelijk arriveren ze in de Klokkengietersstraat. Als ze voor hun flat staan, is Abbie diep onder de indruk.
Eenmaal binnen voelt hij zich als koning Hassan II: ‘De flat was immens groot in mijn ogen. Ons appartement had vier slaapkamers, twee op de eerste etage, twee beneden. Ik had nog nooit in een echt bed geslapen. De slaapkamers beneden werden niet gebruikt. Er huisden volgens mijn ouders djinns, boze geesten.’ De flat, waar het gezin woonde, is inmiddels gesloopt. Ervoor in de plaats gekomen is een speelveld voor de buurtkinderen.
De eerste ochtend in Genooi verkent hij met zus Latifa de buurt. Er ligt een laagje sneeuw. Pure magie voor de kinderen. Bang om te verdwalen, durven ze de flat niet uit het oog te verliezen. Abbie sluit vriendschap met Patrick, een jongen uit Genooi die het avontuur niet schuwt. Samen halen ze kattenkwaad uit. Ze pikken een plastic tas die aan een voordeur hangt. Er blijken niet alleen tijdschriften in te zitten, maar ook geld. Als hij dat trots thuis laat zien, straft zijn vader hem met ongekend harde hand. Chalgoum senior zal zich ontwikkelen tot een gewelddadige tiran, die vrouw en kinderen mishandelt. Het geweld binnen het gezin blijft echter verscholen achter de voordeur.
Maar er zijn ook fijne herinneringen. We lopen naar een groenstrook tussen Klokkengietersstraat en Nijmeegseweg. Abbie Chalgoum glimlachend: ‘We noemden dit het Tarzanbos. Met Patrick heb ik hier uren gespeeld. Voor ons voelde het als een immens bos. Ik sta ervan te kijken, hoe klein het in werkelijkheid is.’
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten