De helling der hellingen van de sleeënde durfals uit de Vastenavondkamp bestaat anno 2021 nog steeds. Maar… wat is dat nu? Bovenaan staat een hek dat afgesloten is. Hebben klagers hun zin gekregen? Jammer, jammer. Een kind met aspiraties om als bobsleeër te excelleren tijdens de Winterspelen, ziet de Olympische droom in rook opgaan.
De Johannes
de Doperkerk heeft een moeizame bouwgeschiedenis gekend. Negen jaar verstreken
tussen het eerste en het definitieve ontwerp. In 1974 werd de kerk ten lange
leste ingezegend. Het is een typisch gebouw, dat architect Jan Buschman uit
Tegelen heeft ontworpen. Als je ervoor staat, kijk je tegen een soort van grote,
monumentale A aan. Het ver uitstekende zadeldak
bepaalt het uiterlijk, de stalen dakspanten lopen onder het dak uit tot op de
grond. De kopse gevel met de ingang bestaat helemaal uit glas. Een kerkbezoek
onder het hoge spits toelopende dak moet een bijzondere ruimtelijke ervaring
zijn. We voelen aan de deur, maar die zit helaas potdicht. We moeten terugkomen
op een zondagmorgen.
Frans Pollux deed in deze kerk de eerste communie: ‘Ik werd in een rolstoel naar binnen gereden. Niet lang tevoren was ik onder een auto gekomen en had daarbij een been gebroken. Mij is bijgebleven dat ik voor die dag een zwart nóndejuke had gekregen, een vlinderdasje. Dat droeg ik op een witte trui. Mijn moeder zal vast nog foto’s van mijn eerste communie hebben.’
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail; floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten