Jeu Sijbers, de beste VVV-rechtsbuiten ooit (2)

- door Gerrit van der Vorst - 

Jeu Sijbers was een aparte. ‘Hij had overal lak aan’, zegt zijn voormalige buurjongen en medespeler Wiel Teeuwen. ‘Als het buurtelftal speelde, schreef hij rustig af voor een wedstrijd van het Nederlands jeugdelftal.’

Was dit het buurtelftal misschien, met een jonge Herman Teeuwen als keeper? (foto Jacqueline Massa-Sijbers). Hoewel, rechts naast hem lijkt Jan Klaassens te staan.

Dat Jeu Sijbers ook de eerste VVV’er was, die naar de wilde semiprof-bond ging, mocht dus niemand verbazen. Nog geen twee weken na zijn prima partij tegen Atletico Madrid, op zaterdagavond 26 juni 1954, kwam de VVV-selectie bijeen ten huize van voorzitter Berendsen. Wat te doen? Nou d’n Belling wist het wel. Hij hield het voor gezien bij VVV, deelde hij de aanwezigen mee. Desgevraagd door de KNVB ontkende hij een gang naar Sportclub Venlo ’54, maar mooi dat hij de eerste contractspeler van die semiprof-club werd.

Karikaturen van Jeu Sijbers, Frans Swinkels en Herman Teeuwen van Sportclub Venlo ’54 (privécollectie).

Jeu Sijbers koos voor het geld en terecht. Maar velen namen hem dat diep kwalijk. Onder meer VVV en de KNVB. Hij kreeg snel navolging. Nummer 2 was Herman Teeuwen. De KNVB stuurde aangetekende brieven naar Albertstraat 7 en 5, waarmee de ‘overlopers’ voor hun leven geschorst werden.

Jeu Sijbers (7) in een luchtballet met een tegenstander tijdens de eerste competitiewedstrijd van Sportclub Venlo ’54 tegen De Graafschap, op 13 september 1954 in De Berckt (foto uit het Dagblad voor Noord-Limburg).

Idem in een kopduel tijdens Sportclub Venlo ’54 - Fortuna, op 27 september 1954 (foto uit het Dagblad voor Noord-Limburg).

Maar na een oorlog die maanden duurde, sloten de wilde bond en de KNVB vrede. Dus waren Jeu Sijbers en de andere geschorsten er gewoon bij, toen de fusieclub Sportclub VVV ’03 in haar eerste competitiewedstrijd Ajax in Amsterdam met 2-3 versloeg.

Het elftal waarmee Sportclub VVV ’03 die historische zege boekte (collectie Gijs Nass). Links naast verzorger Mond Heger staat Jeu Sijbers. Zittend rechts de uiterlijk enigszins op Bart Carlier gelijkende linksbuiten Jenne Smit (volgens Herman Teeuwen ongelofelijk balvaardig en ook snel als het weerlicht, type Marc Overmars).

Door de combinatie van snelheid en techniek werd Jeu Sijbers een publiekslieveling. Als hij doorbrak, dan werd hij enthousiast aangemoedigd door de VVV-supporters: ‘Jeuke, Jeuke!’. (Wat voor toeschouwers boven de Moerdijk natuurlijk een merkwaardige yell was.) VVV streed in het seizoen 1954/1955 mee om het kampioenschap. Maar in de 1-na-laatste wedstrijd moest de club haar meerdere erkennen in Eindhoven. In die beslissende wedstrijd werd Jeu Sijbers het veld uitgestuurd. Ten onrechte vond hij. Toen het VVV-bestuur hem voor de resterende competitiewedstrijd passeerde, pikte Sijbers dat niet. Na 25 wedstrijden en 8 doelpunten liet hij zich op de transferlijst plaatsen. 

Het VVV-elftal dat op 9 januari 1955 tegen HVC uit Amersfoort speelde (foto uit het Gemeentearchief). Staande tweede van links, naast de mysterieuze voetbal Gerhard Schencke, Jeu Sijbers.

Het ambitieuze N.E.C., dat een jaar eerder al midvoor Pierre van Rhee van VVV had gekocht, had de slag gemist en wilde in het seizoen 1955/1956 meteen naar het hoogste niveau. De KNVB schorste Jeu Sijbers niet, anders had N.E.C. hem niet kunnen kopen (geschorste spelers mochten niet overstappen). De club betaalde voor Sijbers de niet onaanzienlijke som van 17.500 gulden. Hij kreeg een baan bij de schroevenfabriek ASW en werd bij N.E.C. de duurst betaalde speler. Een seizoen – 23 wedstrijden en 9 doelpunten – later liet hij zich al weer op de transferlijst plaatsen. Het klikte daar niet erg.

Een Nijmeegse ‘recensie’ van de prestaties van Jeu Sijbers voor N.E.C.

VVV dacht er over om Sijbers terug te kopen, maar er was te veel gebeurd. Bij een peiling onder de spelers waren er 8 tegen en 3 voor zijn terugkomst. Nou had hij prima gespeeld in de wedstrijden van NEC tegen VSV. De club uit Velsen kocht hem voor 12.500 gulden. In Velsen werden Sijbers en de legendarische goalgetter Arie de Oude in het seizoen 1956/1957 de steunpilaren.

Elftalfoto van VSV in het seizoen 1956/1957. Staand links Jeu Sijbers en midden Arie de Oude die jaren later nog een seizoen bij VVV zou spelen (1963/1964).

Sijbers zat op zijn eentje in Velsen, want echtgenote Gon had in Nijmegen al heimwee naar Venlo gehad. Daarom was het prettig dat hij na één seizoen werd gekocht door  EVV Eindhoven (transferbedrag?). De landskampioen van 1954 wilde na degradatie het verloren terrein meteen weer terug winnen. Sijbers bleef er 3 seizoenen, van 1957/58 tot en met 1959/60. Al die jaren had hij op de rechtsbuitenpositie zware concurrentie van clubicoon Jan Louwers, naar wie het Eindhoven-stadion later vernoemd is. Toch speelde hij als rechtsbinnen nog 41 wedstrijden, waaronder 2 bekerwedstrijden. Hij scoorde in de competitie 9 keer. Eindhoven bleef overigens steken in de eerste divisie.

De fameuze Esso-plaat van Eindhoven (seizoen 1958/1959). Zittend tweede van links Jan Louwers en derde van links Jeu Sijbers.

En weer kwam bij VVV het plan op om Jeu Sijbers terug te kopen. Op 14 mei 1959 deed hij mee in de vriendschappelijke wedstrijd VVV - Oberligaclub Viktoria Berlin. Met onder meer een schot tegen de paal en een assist op Karl Heinz Spikofski deed Sijbers het goed, maar tot een transfer kwam het niet. In 1960, keerde hij (inmiddels 30) als amateur terug bij VVV, waar hij met het tweede nog kampioen werd. Medespeler Wiel Teeuwen herinnert zich dat Sijbers regelmatig meedeed. ‘Maar hij was natuurlijk die geweldige snelheid kwijt.’

Het elftal waarmee VVV2 aan het seizoen 1960/1961 begon (foto Jacqueline Massa-Sijbers).

De kampioensfoto met Jeu Sijbers naast zijn ‘wat’ langere voormalige buurjongen Wiel Teeuwen.

Jeu Sijbers had inmiddels een trainersdiploma gehaald en ging achtereenvolgens VOS en Grashoek trainen. In 1966 zat ook dat er op.

Aan zijn transfers had Sijbers natuurlijk verdiend, maar rijk kon je er in die tijd niet van worden. Zijn verblijf op het tweede niveau had hem sportief niet veel gebracht. De carrière van D’n Belling was halverwege geëindigd. Met weemoed dacht hij later terug aan die eerste amateurjaren, toen echtgenote Gon na een overwinning een groentepakket mocht ophalen bij groenteboer Snetselaar (de vader van de Zwei Gebrüder) aan de Kaldenkerkerweg.

 

Eind 1982 gaf Jeu Sijbers nog een interview aan weekblad De Brug, onder de titel ‘Voor voetballen konden ze me ’s nachts wakker maken’ (BRUG nummer 52 van 29 december 1982). Dat was nog geen anderhalf jaar voor zijn dood.

Op 21 mei 1984 overleed Jeu Sijbers, pas 54 jaar oud. Zijn laatste jaren waren niet gemakkelijk geweest. Veel voetbalherinneringen liet hij niet na, maar wel zijn liefde voor de voetbalsport, VOS en VVV. Geen thuiswedstrijd van VVV, of zijn dochter Jacqueline, haar dochters en verschillende (achter)kleinkinderen zijn erbij, weer of geen weer.

Slot.

Met dank aan Jan Tagage.

Reageren? Stuur Gerrit van der Vorst een e-mail: gp.vandervorst@xs4all.nl.