- door Sef Derkx -
We zijn uitgestapt bij halte Kazernestraat, onze bestemming deze week is de voormalige Frederik Hendrikkazerne. Al tijden is het hier een komen en gaan van mensen, die hun coronavaccinatie komen halen. Men parkeert de auto, loopt de priklocatie binnen, komt er na een kwartiertje uit en vertrekt.
Een exercitie - om in militaire termen te blijven - op de Facebookgroep Groot Venlo van Arcen tot Belfeld leverde drie prentbriefkaarten op van het hospitaal. Bij de onderste prentbriefkaart staat expliciet als verzamelaar Peter Rutten vermeld (met dank aan Math Aerts)
Slechts een enkeling dwaalt rond over het kazerneterrein. Meer dan een gemiste kans, want er is veel te zien. Zoals bijvoorbeeld aan de westkant, waar wij lopen. Hier ligt een architectonische parel, het voormalige militaire hospitaal. Het bestaat uit een hoofdgebouw met twee paviljoens. Was je officier of hoger in rang werd je eerste klas verpleegd op de bovenverdieping van het hoofdgebouw. Privacy gewaarborgd. Voor Jan Soldaat waren er gemeenschappelijke ziekenzalen in de paviljoens. Verschil moest er zijn.
Als je in de jaren zestig op zondagavond met de trein naar Venlo reisde, zat die vaak vol met militairen die zich op tijd moesten melden op de Frederik Hendrikkazerne. Hoeveel Nederlandse jongemannen zullen er in de loop van de jaren gelegerd zijn geweest? Hoeveel prentbriefkaarten van de kazerne zijn er in al die tijd verstuurd naar familieleden, vrienden en… vriendinnen? Je komt ze vaak tegen op Facebook en op de virtuele marktplaatsen van internet.
Frontgevel De Dansende Olifant, het voormalige kazernegebouw is zorgvuldig gerestaureerd, verbouwd en uitgebreid. Hierbij is zorgvuldig omgegaan met de architectuurhistorische waarden van het rijksmonument. De uitbreiding sluit er harmonisch op aan, zonder zijn moderne karakter te verliezen. Historisch en hedendaags zijn met elkaar in balans en daarvoor verdient het architectenbureau Verheijen en Smeets een compliment (foto van website Lebegroep)
Gebouwen hebben een biografie, zeker dit rijksmonument. In 1925 werd het hospitaal opgeheven, het Sint-Josephgasthuis in de Begijnengang nam de taken over. Na de oorlog verhuisde de Koninklijke Marechaussee naar het pand. De Marechausseekazerne was een ingeburgerd begrip. Maar hoe gaat het? Nieuwe eigenaren, een nieuwe functie, een nieuwe naam. In 2012 is het pand zorgvuldig gerestaureerd en uitgebreid. Het werd een revalidatiecentrum. Sinds die tijd prijkt op de gevel de naam De Dansende Olifant. Momenteel is het een bedrijfsverzamelgebouw. We bellen aan. Helaas, het is buiten kantooruren. Verder dus. Het kazerneterrein is een vrijplaats geworden voor wilde planten, Toorts, slangenkruid, kamille, sint-janskruid, margriet, duizendblad, noem maar op.
Ze bloeien uitbundig op elk vrij stukje grond, in iedere barst in het beton. We geloven onze ogen niet. Na het natte voorjaar, volgden dagen met zomerhitte waardoor de stadsflora is geëxplodeerd.
Flora en Stadstuinderij op het voormalige kazerneterrein (eigen foto's)
Goed geluk is ons kompas en we komen uit bij de Stadstuinderij. We hebben erover gehoord en gelezen, maar op bezoek zijn we er niet geweest. Het hek is niet op slot, dus betreden we schoorvoetend de moestuin. Verderop staat een dame bonen te plukken. We trekken haar aandacht. Of we rond mogen kijken? Uitbundig zwaait ze van kom maar binnen, jullie zijn welkom. De bonen, zo blijkt, zijn kapucijners oftewel blauwschokkers. Na De Dansende Olifant, opnieuw een mooie naam. Blauwschokkers, we aten ze vroeger met spek, ui en piccalilly.
Dame met blauwschokkers (eigen foto)
Onze gastvrouw reageert enthousiast. Van de piccalilly wist ze niet, ze gaat het zeker proberen. Ze nodigt ons uit om rond te kijken en de ogen goed de kost te geven. Met vragen kunnen we bij haar terecht.
Op zaterdag 17 juli aanstaande, horen we, is er een Open Dag op de Stadstuinderij. Of we daar ruchtbaarheid aan willen geven. Bij dezen (wordt vervolgd).
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten