- door Sef Derkx -
We kregen een tip naar aanleiding van De Halte van de vorige week over de Lourdesgrot bij klooster Bethanië. Kunstenaar Funs Schobbers en zijn vrouw Liesbeth zouden er een beheren, die nog in volle glorie verkeert. Bel ze maar, vinden ze leuk. Zo gezegd, zo gedaan. We kregen een vriendelijke uitnodiging om te komen kijken. Dus nemen we de bus naar de halte aan de Van Coehoornstraat.
‘Er is weinig kleur in de lucht vandaag,’ heeft een weerman vanmorgen op de tv gezegd. Wat heet? Een schilder die op deze decemberdag zijn ezel buiten heeft neergezet, kan de tube met grijs leegknijpen op het palet.
Prentbrief van de kapel van de zusters, vóór 1940 (met dank aan Jan Kessels)
Funs en Liesbeth wonen in een deel van het voormalige klooster Mariadal. In de kapellen heeft Funs zijn atelier, mede door de architectuur is het een inspirerende plek. Tot zo’n veertig jaar geleden was Mariadal het klooster van de slotzusters dominicanessen. Ze leefden strikt gescheiden van de buitenwereld. Hun leven bestond uit bidden.
Inkomsten verkregen de religieuzen onder meer met een hostiebakkerij en een atelier voor liturgische gewaden. Begin jaren tachtig ben ik binnen geweest in Mariadal. De zusters gingen Venlo verlaten. Het Goltziusmuseum - de voorloper van het Limburgs Museum - kreeg van de dominicanessen bijzonder meubilair, waaronder de zetel van de priorin met boven in de rugleuning het wapen van de congregatie.
De Lourdesgrot is voor de Tweede Wereldoorlog gebouwd in een hoek van de tuin en wordt door Funs en Liesbeth met liefde onderhouden. Het levensgrote beeld van Maria van Lourdes is door een van de zusters gekocht in het bedevaartsoord in de Pyreneeën. Het verhaal wil dat ze met de trein reisde en dat het beeld de tocht maakte gewikkeld in doeken. Omdat de zusters zo gehecht waren aan hun Maria, namen ze haar mee toen ze uit Venlo vertrokken. Na enkele gesprekken met Funs en Liesbeth kwam Maria echter terug naar Mariadal. Opnieuw gewikkeld in doeken.
Een beeld van Bernadette, het herderinnetje aan wie Maria verscheen, staat al jaren niet meer in de grot. Naar verluidt had een van de zusters in de jaren vijftig een nieuw beeld van Bernadette besteld. Toen het in Mariadal arriveerde bleek het een moderne, betonnen Bernadette te zijn. De zusters vonden het spuuglelijk. Maar ja, het kwam uit een goed hart, dus werd het toch geplaatst. Niet lang nadat de goede geefster overleden was, wilden de kloosterlingen er alsnog vanaf. Conform de regels voor religieuze voorwerpen is de sculptuur in de tuin begraven. Daar rust de betonnen Bernadette nog steeds.
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten