In deze
lange en bange weken van corona moet je ruimhartig zijn. Niet van dat benauwde.
We kopen achter in de kapel van Onze Lieve Vrouw van ‘t Ven voor vijf euro een
noveenkaars en lopen naar voren. Bij het beeld gaan we twijfelen. Is dit wel de
juiste Maria? Dik veertig jaar geleden waren we namelijk hier voor een
fotoreportage.
Origineel beeld O.L. Vrouw in 't Ven, jaren '70 (foto particuliere collectie/met dank aan Piet Braem)
In de
kapel stond toen een Zwarte Madonna van hout. De huidige Moeder met kind is zo
te zien van gips. De hoeder van de kapel
destijds, een van de broers Stikkelbroek van de naastgelegen boerderij Veen
& Steen, vertelde ons dat het beeld van de Zwarte Madonna zeventiende-eeuws
was en oorspronkelijk uit de Sint-Nicolaaskerk in de binnenstad kwam. Die kerk
was de buitenkapel van de kruisheren. De religieuzen hadden en klooster aan de
Begijnengang op de plek waar nu de bibliotheek staat. In de Franse tijd werden
kloosters verboden en hun bezittingen verbeurd verklaard. Prior Martinus
Janssen liet het beeld in 1786 of 1797 in veiligheid brengen. Het werd
geadopteerd door vrome katholieken in ’t Ven.
Bedevaartautoriteit P. Magry tipt
in zijn studie Bedevaartplaatsen in Nederland | 3 aan, dat het originele beeld
van O.L.Vrouw in 't Venlo, in de achttiende eeuw in Venlo bekend stond als de
Blieje Merie. We steken de noveenkaars voor de remplaçant Maria aan en lopen
terug naar buiten. Op het informatiebord lezen we dat het echte beeld ‘op
mysterieuze wijze’ verdwenen is. Wellicht dat iemand van de hoed en de rand
weet en dat het mysterie van de verdwenen Madonna van 't Ven kan worden opgelost.
Waarom zijn we eigenlijk hier? De zon schijnt op deze zondag in mei uitbundig, de lucht tintelt van lente en we zijn al sinds begin maart nauwelijks buiten geweest. We zijn gaan fietsen en in het Bultenven herinnerden we ons opeens de ontmoeting met meneer Stikkelbroek. Echt ingenomen was hij indertijd niet met het bezoek aan zijn kapel door ons stadse. Integendeel, maar we waren van het Goltziusmuseum en gemeentearchivaris d'n hieër Wim Hendriks had tevoren gebeld met de vraag of het toegestaan was de kapel te fotograferen. Met het telefoontje waren de broers zeer ingenomen geweest.
Onze enigermate stuurse gastheer is al lang geleden overleden, boerderij Veen & Steen werd gesloopt en de echte Onze Lieve Vrouw van ’t Ven verdween op raadselachtige wijze. De kapel, een ontwerp van de architect Ben Hendrix, staat er gelukkig nog.
Het bedehuisje is kort na 2000 door buurtbewoners geadopteerd en gerestaureerd. Ze zorgen bij toerbeurt dat de kapel dagelijks geopend is en houden een oogje in het zeil. De dame van dienst vertelt ons, dat het bedehuisje in mei - vanouds de Mariamaand - goed wordt bezocht. Veel gelovigen steken een kaarsje op en vragen O.L. Vrouw in 't Ven hulp om uit de coronacrisis te komen. Het intentieschrift bevestigt het. Maria moet een talenwonder zijn, want de hulpbedes zijn geschreven in het Venloos, Nederlands, Duits en naar we aannemen Pools.
De kapel houdt de herinnering in stand aan de Tweede Wereldoorlog. In die jaren deed de familie Stikkelbroek de gelofte een Mariakapel te bouwen, als ze van leed bespaard zouden blijven. Twee glas-in-loodramen vormen samen het beeldverhaal van de stichting van de kapel. We zien een biddend echtpaar met erboven een bombardement op Venlo en eronder de tekst: ‘Omdat wij gespaard bleven.’ Op het volgende raam staat een zaaiende agrariër en de mededeling: ‘Is deze kapel in 1948 gebouwd.’
Reageren of een in het mysterie van de verdwenen madonna? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Mooi verhaal en ook erg leuk dat ik mijn vader zie in het verhaal, Rene Haenen. Na de sloop van de oude boerderij van de familie Stickelbroek, was er weinig meer over van deze kapel. Slechts 4 muren in een zeer slechte staat kan ik me herinneren. En telkens als ik er langskom, denk ik toch stiekem aan mijn vader.
BeantwoordenVerwijderenRené en je moeder Liesbeth hebben ons gastvrij ontvangen. Hele fijne mensen. - Sef
Verwijderen