In mijn lagere-schooltijd was ik vanaf de tweede klas - tegenwoordig groep 4 - misdienaar in wat nu de Martinusbasiliek is. Net als mijn oudere broers en vele kinderen van de nabij gelegen Martinusschool. Kapelaan Delhoofen had ons de Latijnse gebeden, zoals het confiteor, leren uitspreken en we hadden een kaart met de teksten daarvan, die we als geheugensteun tijdens de mis konden gebruiken. En vanzelfsprekend werd er in de kerk geoefend. Elke week kregen we via de meneer of broeder van de Sint-Martinusschool het rooster van te dienen missen en/of lof. Geen betoog, dat wij, mijn broers en ik, bij voortduring ‘in de prijzen’ vielen. We woonden dicht bij de kerk, gingen niet met vakantie en we waren met zijn zessen. Ach, het was niet saai, niet echt belastend. Je wist gewoon niet beter. De regelmaat van mis dienen in wat destijds nog Martinuskerk was werd in één maand van het jaar enigszins doorbroken: in de meimaand. Dan werd onze misdienaarsbijdrage aan de liturgieviering elders gewenst.
’t Kepelke van Genuë; op
de deuren de mededeling van de bisschop, dat er geen erediensten zullen
plaatsvinden (foto Albert Lamberts)
Van oudsher is die maand
in de katholieke kerk de
Mariamaand. De moeder van Jezus staat
dan wat meer in de belangstelling. In Venlo kreeg en krijgt die devotie vooral
gestalte door extra missen in de Kapel van Genooi, in de volksmond Kepelke van
Genuë. In de meimaand werd vroeger in plechtige processie het beeld van O.L.
Vrouw van de dekenale kerk naar de kapel gedragen en in de kapel werd elke
morgen, om half zeven of zeven uur, dat weet ik niet meer precies, een mis
opgedragen door een kapelaan van de Martinusparochie, waaronder de kapel sinds
1829 ressorteert. Dus als misdienaartje
in alle vroegte op de fiets langs de Maas naar Genooi, waar de thans welhaast
legendarische koster Jacobs ons verwelkomde. Boven de velden steeg de
veldleeuwerik vrijwel loodrecht omhoog en liet daarbij zijn welluidend gezang
horen. Tientallen beminde
gelovigen woonden de vroege mis bij. Ja, het had iets, iets
aparts. Tegen acht uur was je als misdienaar weer thuis, keurig op tijd voor
het ontbijt.
De kapel mag zich sinds mensenheugenis in een grote aantrekkingskracht verheugen, zelfs nu nog, in een tijd waarin veelal nog slechts doopsel, communie, kerkelijk huwelijk en begrafenis de ontkerkelijking nog enigszins weten te camoufleren. De kapel echter wordt nog veel bezocht door gelovigen en … niet-gelovigen, die er gewoon even binnenstappen om er met hun gedachten alleen te zijn. Een Weesgegroetje , een kaarsje aansteken, even mediteren of mogelijk een wens of gedachte opschrijven in het boek in de entreeruimte van de kapel. Deken Jos Spee vertelde dat er momenteel zelfs dubbel zoveel mensen de kapel bezoeken dan normaal. Dat kan natuurlijk te maken hebben met het huidige gebrek aan reguliere erediensten, die in elk geval tot 1 juni zonder publiek moeten plaatsvinden, maar het zou ook maar zo eens kunnen, dat in deze ‘coronatijd’ mensen toch steun zoeken bij O.L. Vrouw van Genooi. In tijden van nood, crisis of oorlog, ja zelfs bij individueel ongemak werd en wordt de kapel voor velen een toevluchtsoord.
Bezoekers mogen de kapel
nog binnen, maar op gepaste afstand van elkaar blijven (foto Albert Lamberts)
De woorden van deken Spee
worden duidelijk bevestigd door het grote aantal opgestoken kaarsjes in de
kapel. Ook in de ernaast gelegen Kruiswegkapel staan tientallen ontstoken
kaarsen in de daarvoor bestemde bakken.
Maar toch: dit jaar is in
de meimaand alles anders. Al meer dan 150 jaar is de Koninklijke
Muziekvereniging Fanfare Venlo in de meimaand een vaste gast in Genooi. In het
zogeheten Processiepark bij de kapel luistert het gezelschap normaliter een mis op, maar dat is dit jaar niet aan de
orde. Ook het plaatselijke Koninklijk Philharmonisch Gezelschap, Venlo’s oudste
muziekgezelschap, dat over twee jaar zijn tweede eeuwfeest viert, en de
Koninklijke Zangvereniging Venlona zullen hun jaarlijkse tocht naar Genooi dit
jaar niet maken. Dit jaar blijft het stil in ’t Kepelke van Genuë. Geen missen – er is geen misdienaar nodig -, geen muziek. O.L. Vrouw van Genooi zal het dit jaar zonder deze extra devotie moeten stellen.
Volgende week: Al eeuwenlang een plaats van devotie
Reageren? Stuur Albert Lamberts een e-mail: albertslamberts@home.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten