George van Dam (1940) woont bijna zijn hele leven tegenover De Hazewind. Het café is een ankerpunt in zijn leven: hij dronk er als jongeling zijn eerste glas bier. Over Baer en Cielke Hovens-Linders kan hij veel vertellen. Voor de familie Hovens, heeft hij het een en ander op papier gezet over het kasteleins- en tuindersechtpaar.
- door George
van Dam -
Baer Hovens gaat als kleuter vaak `s middags na het eten altijd even naar grootmoeder, die op De Hazewind woont. Om er te toète, zoals hij dat zelf noemde. Oma neemt hem op haar schoot en nadat Baer zijn nieuws heeft verteld gaat hij dan weer braaf naar huis.
Op een wat latere leeftijd leert Baer het meisje Cielke Linders uit de stad kennen. Cielkes vader beheert het café De Keulse Kar aan de Parade. Dit is een bekend en druk bezocht etablissement. Reeds vanaf haar veertiende jaar helpt Cielke in het café. Het is hard werken. Zeker als er na een begrafenis in de Keulse Kar koffietafel wordt gehouden. De families in die tijd zijn groot met als gevolg dat het dan altijd een drukte van jewelste is.
Aan het begin van zo`n koffietafel wordt er vaak veel gehuild om de overledene. Naarmate de tijd vordert en er steeds meer alcohol wordt genuttigd dan koffie, slaat de stemming om. De droefheid wordt verdreven door vrolijkheid. Uiteindelijk gaat het leven verder niet waar? Halfweg de middag wordt Cielke dan ook gevraagd nog eens een flap (een muntstuk ter waarde van twee en halve cent) in het elektrisch orgel te gooien. Dit orgel is de voorloper van de latere jukebox. Na inworp van het muntstuk begint het orgel dansmuziek te spelen. Het gevolg hiervan is dat aan het eind van de middag sommige deelnemers aan de begrafenis niet meer weten wie ze begraven hebben. De Keulse Kar wordt ook vaak bezocht door mensen die aangifte hebben gedaan van de geboorte van hun kind. Ook dat moet uiteraard gevierd worden.
Dat de ouders van Baer en van Cielke voor hun tijd moderne mensen waren, moge blijken uit het feit dat Baer bij slecht weer na een vrijersavond bij de familie Linders mocht blijven slapen. In die tijd iets ongehoords. Voor het huwelijk slaapt namelijk de jongen niet onder het dak van zijn meisje. Anderzijds is het gewoonte dat een dochter die trouwde, zes weken niet naar haar ouderlijk huis mocht. Ze moest dan van de moeder af, werd gezegd.
Baer is tuinder en heeft zijn land aan de Koelderstraat tegen de berg aan liggen. Later is dit verkocht aan de jongens van De Bruin. Die hebben er een grote tuinderskas op gebouwd. Helaas hadden deze jongens geen echte tuindersknechten in dienst. Bovendien voerden de Bruins als eerste tuinders in Venlo de vijfenveertig-urige werkweek in. Dat ging dus niet goed. Hun bedrijf werd overgenomen door de gebroeders Van Rijn.
Volgens de halfbroer van de moeder van de bruidegom, de Boer van Ebus, had Baer met Cielke geen goeie gerdeneersvrouw getrouwd. Wat moest een stadsmeisje nu op het land doen? Op deze uitspraak moest hij echter al spoedig terug komen. Voor een gerdeneer begon in die tijd de dag vroeg. Zodra het licht was zat hij al op het land. Zo ook Baer. Echter Cielke stond ook elke morgen voor zes uur op. Nadat ze voor Baer de boterhammen heeft gesmeerd, brengt ze deze om zeven uur met een grote tuit koffie naar het land. Eenmaal daar helpt ze Baer mee op het land om bijvoorbeeld de bonen af te doen. Cielke had het nooit over bonen plukken.
Ouderdom en de gezondheid van Baer dwongen de echtelieden eind jaren zestig De Hazewind te verlaten. Ze kregen een flat aan de Straelseweg. Nadat Baer in 1976 is gestorven, verhuisde Cielke naar het Bejaardenoord De Beerendonck. Doordat ze langzaam maar zeker dement raakte, verhuisde Cielke naar het verzorgingstehuis Maria Auxiliatrix. Op 5 september 1987 overleed Cielke, zij werd ruim 88 jaar.
Reageren? Stuur een e-mail naar George van Dam: gmvandam@versatel.nl.
beejschrift foto: ut onderstel "rechts" ipv links
BeantwoordenVerwijderen