- door Sef Derkx -
We
zijn uitgestapt bij De Beerendonck. Als het meezit met het stoplicht voor
voetgangers zijn we weldra thuis. Zo niet op deze ongewoon warme januaridag.
Oud-burgemeester John van Graafeiland heeft ons uitgenodigd. In de kelder van zijn villa is een wandschildering bewaard gebleven van Louis Armstrong. De kunstenaar die in de jaren zestig de jazzmusicus heeft vereeuwigd, is Ludo Backes. Destijds woonde de familie Kusters er.
Backes was als grafisch designer verbonden aan Leolux. De door hem vormgegeven reclame-uitingen van de meubelfabriek zijn parels. Als ontwerper zette hij zich tomeloos in voor de Venlose vastelaovend. De Jocusvlag die weldra overal wappert, is ontworpen door hem. Ludo Backes was het creatief brein achter vastelaovesgroep Fluiterskièskes, een gezelschap dat opviel met oogstrelende creaties in de optocht.
Vandaag worden we welkom geheten in villa Op de Terp. Het prachtige pand is ontworpen door Henri Seelen, een vooroorlogse Venlose architect met een groot oeuvre. Klooster Nazareth in ’t Ven werd in opdracht van het dekenaat Venlo gebouwd. Hetzelfde geldt voor de kapelanie en woonhuizen aan ’t Kerkepäörtje. Wie kent niet de twee oogstrelende Jugendstilpanden aan de Burgemeester van Rijnsingel naast hotel Wilhelmina?
Een andere bekende schepping van Henri Seelen is het
bankgebouw van de SNS aan de Spoorstraat. Een eyecatcher is eveneens het
voormalige belastingkantoor op de hoek van Kaldenkerkerweg en Maagdenberg. In
totaal hebben acht panden van Seelen in Venlo het predicaat rijksmonument. In
Nieuw-Stalberg is een straat naar hem vernoemd.
Wandschildering Louis Armstrong (foto auteur)
Onze
gastheer John van Graafeiland gaat voor naar het souterrain. Het lopen gaat
niet meer zo vlot. Maar we hebben de tijd. Wie met het openbaar vervoer reist,
raakt vanzelf onthaast. Wat is trouwens tijd? De prachtige wandschildering in
zwart-wit van trompettist Louis Armstrong is ook alweer bijna zestig jaar oud.
Zou echter ook vorige week geschilderd kunnen zijn, zo goed is ze
geconserveerd. Ogen, neus en rimpels zijn uitstekend getroffen door Ludo
Backes. Onmiskenbaar Satchmo, zoals zijn bijnaam luidde. Armstrong was een van
de grootste jazzpioniers. De plaatopnames uit de jaren twintig van de vorige
eeuw zijn ongewoon modern. De soundtrack van een roerig decennium. Baanbrekend
is het woordloos zingen, dat hij een eeuw geleden introduceerde. In die tijd
was Amerika gesegregeerd. Armstrong mocht spelen op podia in ‘witte’ zalen,
maar mocht na afloop van een concert niet met de bezoekers praten. Schrijnend.
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten