De Halte XXL van woensdag 27 april 2022 - Eenzaamste bushalte

 - door Sef Derkx -

Belofte maakt schuld. Afgelopen oktober waren we te gast bij André Wiehager. De kunstenaar ontving ons in zijn atelier in een voormalig klooster in Steyl. Het was er adembenemend mooi. 

We praatten honderduit. Ook over zijn tentoonstelling in het Museum van Bommel van Dam. Hij leefde er echt naar toe. Letterlijk, want Wiehager is terminaal ziek. Of hij de opening nog mee mocht maken? Hij was vol goede moed. Zijn wens is in vervulling gegaan. Hij was er eerder deze maand inderdaad bij. We beloofden tijdens ons atelierbezoek om naar de expositie te gaan om erover te schrijven. Dat doen we vandaag. Erna nemen we de bus van Arriva naar een bijzondere halte.

Maar eerst de expositie, die de titel draagt See you in heaven. Het museum heeft met de tentoonstelling de sfeer van het atelier van Wiehager binnengehaald. Zijn afgetrapte schoenen met verfspetters staan bij de ingang. Uit Steyl is ook de opgezette kraai meegenomen, die als het ware neergestreken was in zijn werkruimte. André Wiehager is een toegankelijke schilder, die inspiratie vindt in onder meer reclames, logo’s en het alfabet. Maar ook in de spiritualiteit van de rastafari van Jamaïca. In de tentoonstelling wordt een documentaire over het bewogen leven van de kunstenaar vertoond. Die is van filmmaker Jedrek Nadobnik. Naasten en collega’s vertellen over Wiehager. Indringend en liefdevol. De kunstwerken krijgen hiermee nog meer betekenis.

Flarden van deze verhalen echoën na als we in de bus zitten van Venlo naar Nijmegen. We gaan met lijn 83 naar een bushalte, die we al lang zoeken. Het zit zo. In de gemeente Venlo zijn tientallen plekken waar stads- en streekbussen stoppen. Van welke wordt het minst gebruik gemaakt? Anders gezegd: wat is de eenzaamste bushalte? Het antwoord op die vraag zou niet moeilijk moeten zijn, leek ons. Leek.

Eind 2019 namen we hierover contact op met Arriva. Josje reageerde. Ze wist het  niet, maar speelde de vraag door aan een collega. Vervolgens bogen Petra, Sietse en Lina zich erover. Inderdaad, alleen maar voornamen. We waren inmiddels bijna twee jaar verder. We vroegen het vervolgens aan de buschauffeurs, met wie we wekelijks op pad zijn. Niemand had het antwoord. De eenzaamste bushalte in de gemeente, wordt dus ook nog door iedereen over het hoofd gezien. Hoe triest kan het lot van een busstop zijn? Ineens viel ons iets in. We gingen onderweg letten op de halte, waar het meeste gras groeit. Die plek menen we ontdekt te hebben en daarheen zijn we onderweg.

Stills uit de documentaire met dank aan Jedrek Nadobnik. 
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.