woensdag 19 juli 2023

De Halte XXL van woensdag 19 juli 2023 - Grenspost tot het eeuwig leven 'op Steyl'

 - door Sef Derkx/foto's auteur -

We kregen een uitnodiging om te kijken in het mortuarium van de zwarte zusters van Steyl. Zo werden in de volksmond de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid genoemd. Bij een eerder bezoek bleek het bijzonder gebouwtje gesloten. 

Een uitgelezen kans, dus reisden we wederom naar halte Heyskampstraat. René de Bitter, penningmeester van de vereniging van eigenaren van Park Waterloo, heette ons welkom. Hij had een route uitgestippeld over het kloosterterrein. Een tracé dat we deels nog niet kenden.




Aan de zuidzijde is een steile helling, de diepte in naar de Aalsbeek. De religieuzen hebben decennia geleden prachtige wandelpaden laten aanleggen met trappen, waardoor je moeiteloos kunt afdalen. De Aalsbeek ontspringt bij Belfeld en stroomt via de Holtmühle en Steyl richting de Maas. De naam komt al in het midden van de zestiende eeuw voor. Met de visstand is het heden ten dage beter gesteld dan vroeger. Aangetroffen soorten zoals de zalm en forel zijn een indicatie voor de waterkwaliteit en ecologische gezondheid van de beek. Onze gastheer rept zelfs van otters die hier hun burcht hebben. Ze laten zich vandaag echter niet zien. Geen behoefte aan stadse indringers in hun domein. Het Limburgs Landschap beheert het mondinggebied van de Aalsbeek. In het broekbos staan onder meer elzen, esdoorns en populieren. Maar ook hier is een invasie van de Japanse duizendknoop. De exoot verstikt de inheemse soorten.




We nemen een kijkje in het pomphuisje van het klooster. In dagen van weleer werd grondwater opgediept. De pompinstallatie is al tijden niet meer in gebruik en gehuld in spinrag en stof. Iets verderop is in de helling een kapel uitgegraven. 




Ervoor is een gevel gezet in oriëntalistische stijl. Diffuus licht valt over een gipsen beeld van de heilige Familie. De wanden zijn afgewerkt met kiezelsteentjes en stroken natuursteen. Dit bedehuisje in Park Waterloo is een verborgen parel in het kloosterdorp Steyl. Langs een pad, dat vernoemd is naar de zusters Bernadino en Catharine, lopen we weer omhoog. We hebben een majestueus uitzicht op de Maas. Een dame loopt ons zwaaiend tegemoet. Ze woont hier en heeft nog een pied à terre in het overdrukke Londen. Ja, de rust in Park Waterloo is een weldaad. De historie moet worden gekoesterd, drukt ze ons op het hart. 







We eindigen de tocht bij het mortuarium. We treden de koele ruimte binnen, waar nu kruiwagens en tuingerei worden bewaard. Na alle eerdere ontdekkingen valt de grenspost tot het eeuwig leven eerlijk gezegd een beetje tegen.  

Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten