De Halte XXL van woensdag 9 juni 2021 - Fluistering van het paradijs op postzegelformaat

 - door Sef Derkx/foto's MeerWolff en Pottenbakkerij De Zeemeermin -

Van pottenbakker Theo Doesborgh kregen we een cadeau. Hartelijk dank naar Steyl, heel attent. Het is een handgedraaide koffiekop met een randschrift, dat welbeschouwd het motto is van de rubriek De Halte. De strofe uit een gedicht van Leo Vroman luidt als volgt: ‘Wie wijs luistert hoeft niet op reis, het paradijs fluistert overal’. 

Berustende woorden, die in deze lange periode van corona troostend zijn. 

Op deze zonovergoten maandag zijn we uitgestapt bij bushalte Hagerhofweg. Vaak staan er leerlingen van de nabijgelegen school, nu is het er rustig. We willen een bezoek brengen aan een minder bekend park. Het Molenbeek Park werd in 2017 aangelegd en is vier jaar later inderdaad als een fluistering van het paradijs. Zeker voor wie geïnteresseerd is in wilde planten. Er is waarschijnlijk geen andere plek in Venlo, waar je zo’n gevarieerde waterflora vindt. Het moeras-vergeetmenietje, de slanke witte waterkers en watermunt hadden we al in jaren niet meer aangetroffen. 

Goede zin krijgen we bovendien van het fluitenkruid, dat uitbundig bloeit. De Maastrichtse onderwijzer en natuurbeschermer Jac. P. Thijsse, als schrijver wereldberoemd in Nederland geworden door de Verkade-albums, noemt de plant Hollands kant.   

Afgelopen voorjaar was ronduit onplezierig, het heeft veel geregend en het bleef maar koud. Pas eind mei hebben we winterjas opgeborgen. Hydrologen zijn het er niet met elkaar over eens of de bodemvochtigheid momenteel weer op een redelijk peil is. Daar maakt menigeen zich zorgen om na de lange perioden van droogte van voorbije jaren. In het Molenbeek Park lijkt het in orde, de vegetatie is lekker sappig en op veel plekken borrelt en kolkt het water naar hartenlust. 

De Molenbeek stroomde tot 2017 van het Jaomerdal linea recta naar de Maas. Rechtdoor naar school en kantoor als het ware. Anders gezegd, het was een doodsaai stroompje. Gaap, gaap. Daarin wilden het waterschap en de gemeente graag verandering brengen. Een persbericht repte destijds dat de Venlose Molenbeek ‘spannender’ moest worden. Of een beek spannend kan zijn, zoals een boek, een film of een lingeriesetje? We weten het niet, vast staat dat een pr-medewerker van een waterschap ook recht heeft op fantasieën.

Aan de Hagerhofweg werd grond afgegraven. Door de beekloop op enkele plaatsen te verleggen en de natuurlijkheid van de waterloop te vergroten, waren voorwaarden geschapen om het grondwater beter vast te houden. De natuur nam de regie deels zelf in handen en zie daar: na enkele jaren is er een moeraspark ontstaan. Zo moet ’t Brook tussen Venlo en Tegelen er ooit hebben uitgezien.

We hadden gelezen dat hier de ijsvogel en bosbeekjuffer hun domicilie hebben, maar vandaag geven ze niet thuis. Wel horen we kikkers kwaken, opgelucht lijkt het. Dit zou goed kunnen, want een stuk verderop in een weiland staat een blauwe reiger uit te buiken na het ontbijt. 

We zijn het Molenbeek Park aan de Hagerhofweg ingegaan. De uitgang is voor ons aan de Natteweg. Aan de overkant, tegen het spoor van de Maaslijn aan, is het Wittebeek Park. Met een iets andere vegetatie omdat het hier droger is. Natuurlijk, hard core woudlopers en natuurvorsers zullen hun schouders ophalen over onze fluistering van het paradijs op postzegelformaat. Ja, hoor. Het laat echter onverlet dat het mooi is, dat de de natuur haar groene vingers verstrengelt met Venlo-zuid.

Tot slot enkele praktische tips voor de wandelaar (m/v/g). Wie het Molenbeek Park wil bezoeken, hoeft zich niet te wurmen in een rubberen waadpak. De lieslaarzen kunnen eveneens thuisblijven. In het gedeelte waar water staat, liggen comfortabele houten vlonders met planken, die voorzien zijn van rubberen strips. Zelfs als je er als een moerasnimf dansend overheen dartelt, schiet je niet onderuit, plons het water in.

Reageren? Stuur een e-mail naar Sef Derkx: floddergats@xs4all.nl.