Van trots naar triest, de EJA fabriek in mineur.

 - door Jos Wolbertus -

Wie regelmatig over de oude Rijksweg van Tegelen naar Belfeld reist, heeft natuurlijk al lang bemerkt dat het grote logo op het dak van Briefhouder- en metaalwarenfabriek Egidius Janssen NV niet meer rond draait. Al jaren niet meer. Dat betekent overigens niet dat er bij “Giedje” niet meer gewerkt werd. Tot en met 2020 werden er, op zeer kleine schaal en door een kleine ploeg mensen, nog werkzaamheden uitgevoerd. Daarmee heeft Egidius Janssen precies 100 jaar bestaan, een jubileum dat niet werd gevierd.

Het logo staat stil...

... maar vandalen en dieven zijn aan het werk

Anno 2021 is dat anders. De fabriek ligt er verlaten bij, de immense hallen zijn leeg en onkruid begint langzaam alles te overwoekeren. De hoofdingang is gebarricadeerd met planken.

Trots

Briefhoofd van de firma, d.d. 5 oktober 1931

Hoe anders in de afgelopen 100 jaar. In 1920 nemen Jos Pereij en Peter Egidius Janssen de Tegelse Briefhouder Mij over van Henri van Basten Batenburg. In het poortgebouw van kasteel Holtmühle werken op dat moment vier mensen die, in licentie van de firma Assmann, circa 80.000 briefhouders produceren. Vier jaar later eindigt de samenwerking en wordt de maatschappij opgeheven. Peter Egidius Janssen begint in dat zelfde jaar aan de Spoorstraat in Tegelen zijn eigen bedrijf, Egidius Janssen Briefhouderfabriek & Handel. De zaak groeit en in 1938 begint men met de nieuwbouw aan de Betouwstraat in Tegelen. In 1955 overlijdt Janssen sr en nemen de zonen Egidius jr. en Huub Janssen de zaak over. In 1969 verhuist de fabriek naar Belfeld waar in de hoogtij dagen meer dan 330 personeelsleden werken.

Hoek Spoorstraat en Betouwstraat, 1963

Triest

In 1999 wordt het faillissement aangevraagd. In de pers worden hiervoor diverse reden aangevoerd. Hoe dan ook, NBM – Heller, een financieringsmaatschappij neemt de zaak over. Tot 2020 dus, als het doek definitief valt.

Wie nu echter de fabriek bezoekt weet niet wat hij ziet. Waar eerst niet gekeken werd op een dubbeltje (zoals een prachtige parketvloer in de kantine) ziet er nu uit alsof er een wervelstorm doorheen is geraasd. Sinds 2020 zijn er meer dan zeventig! inbraken geweest, hebben er Poolse arbeiders in geslapen en is er brand gesticht. De vernielingen zijn enorm, wasbakken zijn moedwillig van de muren geslagen, koper is gestolen, het kleine museum met daarin de historie van de fabriek is verbrand.

Deuren zijn ontzet en in de prachtige kantine staat de parketvloer onder water. Daar waar de deuren teveel weerstand boden zijn eenvoudigweg de ramen ingeslagen. Diverse ruimtes zijn als openbaar toilet gebruikt. De kantoorruimtes, waar her en der nog de bureaus en stoelen staan als stille getuigen van weleer, liggen overal documenten en ordners op de grond. Koffiekopjes en glazen liggen stuk gegooid op de vloer. Aan de muur hangen nog de vele awards van de diverse Europese instanties waarin Egidius Janssen wordt bewierookt voor hun kwaliteit. Blijkbaar niet interessant voor de dieven.

Naar verluidt wordt de fabriek gesloopt. Terwijl enkele honderd meter plannen zijn om een nieuwe loods te bouwen, staan hier tienduizenden vierkante meters leeg. Te wachten op de sloophamer. Het kan verkeren.

Met dank aan Naam & Faam door Jan Derix.

Naschrift, 5 juni 2021

Oud-directeur Huub- Janssen reageerde via zijn dochter op de Floddergatsblog van Jos Wolbertus:

Mijn vader Huub Janssen inmiddels bijna 87 kreeg de tranen in zijn ogen , toen hij hoorde hoe positief de mensen nog over de mooie tijden spreken.

Hij vindt het verschrikkelijk hoe het er nu bij ligt, ook hij had het liever anders gezien .

Met vriendelijke groet,

Astrid Stevens Janssen

En dan is er nog een gehavend borstbeeld van Giedje Janssen:

Reageren? Stuur een e-mail naar Jos Wolbertus: stjoseph@home.nl.