- door Sef Derkx -
Alleen al de aankondiging op Facebook dat er een aflevering van De Halte zat aan te komen over Dora van den Hombergh uit Velden zorgde voor een stroom van enthousiaste reacties. De eigenaresse van en ik citeer – ‘Een sprookjeswinkel, waar kinderen nooit uitgekeken raakten’ - is nog steeds een lokale legende.
Alleen al de aankondiging op Facebook dat er een aflevering van De Halte zat aan te komen over Dora van den Hombergh uit Velden zorgde voor een stroom van enthousiaste reacties. De eigenaresse van en ik citeer – ‘Een sprookjeswinkel, waar kinderen nooit uitgekeken raakten’ - is nog steeds een lokale legende.
Dora's winkel in 1970 (collectie Pieter Duijf)
Onze gids in
Velden Pieter Duijf pleit zelfs voor een standbeeld. Een sculptuur die tot in
de eeuwigheid amen de herinnering vasthoudt aan Dora van den Hombergh en aan
haar man. Pieter Duijf: ‘Sraar van Adolf
was eveneens kleurrijk. Hij tufte geregeld op zijn Solex door de buitengebieden
van Velden. Hij sprak nog feilloos het oorspronkelijk dialect van het dorp. Dat
is door de jaren heen steeds meer verwaterd en ver-Venloost. Ik heb een lijst,
samengesteld door Sraar, met echte Veldense uitdrukkingen en woorden.’
Dora's winkel in kleur (collectie Pieter Duijf)
Voor
wie De Halte van vorige week heeft gemist. De winkel van Dora was jarenlang de
belangrijkste toeristische attractie van Velden. Gestart als bakkerij en
kruidenierswinkel ontpopte het zich tot een mini-warenhuis. Een doolhof waarin
alleen Dora de weg wist. Inventariseren was een uitdaging van Olympische
proportie. Ze werkte het liefst in haar eentje. Als er iemand in de winkel
hielp, was het continu ‘Dora, waar ligt dit of dat?’ Het zorgde alleen nog maar
voor meer werk. Wie een cadeautje voor een jarig kind zocht, was bij haar aan
het goede adres. Ze was niet alleen ruim in speelgoed gesorteerd, Dora hield
ook precies bij wat er al voor de feesteling was gekocht.
Op zekere dag voerde ze zonder tussenkomst van een architect of aannemer een verbouwing uit. Waarschijnlijk nam haar man Sraar een slopershamer ter hand en ruimde daarmee een tussenwand. De zaak was in een klap enkele tientallen vierkante meters ruimer. De uitbreiding stond vanzelfsprekend weldra ook weer meer dan vol met koopwaar.
Op zekere dag voerde ze zonder tussenkomst van een architect of aannemer een verbouwing uit. Waarschijnlijk nam haar man Sraar een slopershamer ter hand en ruimde daarmee een tussenwand. De zaak was in een klap enkele tientallen vierkante meters ruimer. De uitbreiding stond vanzelfsprekend weldra ook weer meer dan vol met koopwaar.
In 1994 sloeg het noodlot toe. Er brak brand uit in de
winkel en de woning. Pieter Duijf: ‘Ik heb me laten vertellen dat ze onderverzekerd
waren. Er was geen appeltje voor de dorst. Dora ging niet bij de pakken
neerzitten. Ze maakte een doorstart in het voormalige Groene Kruisgebouw aan de
Scholtisstraat.’ In het jaar 2000 werd de winkelierster in haar nieuwe
onderkomen overvallen. Tegen sluitingstijd kwam een onbekende man de zaak
binnen. Hij bekogelde Dora met kaneelstokken. Vier jaar later stopte de
winkelierster aan de Scholtisstraat. Graag was ze doorgegaan, maar de jaren
begonnen te tellen, er was het ongemak van een nieuwe hup en het huurcontract
liep af.
Dora in de winkel in het voormalige Groene Kruisgebouw (foto collectie Hansenhof)
Dora in de winkel in het voormalige Groene Kruisgebouw (foto collectie Hansenhof)
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten