- door Albert Lamberts -
De Waarheid voor Venlo en Omgeving was natuurlijk een naaste bloedverwant van het landelijke, communistische verzetsblad De Waarheid, dat vanaf het begin van de Tweede Wereldoorlog illegaal werd verspreid. De Venlose editie van na de oorlog ging vanaf het begin stevig van boord. Gif en frustratie spatten van het papier. Vooral, zoals eerder geschreven, het nieuw verschenen Dagblad voor Noord-Limburg had het gevreten en ook velen met een gevulde beurs moesten het ontgelden bij de heren redacteuren van De Waarheid. De correspondenten konden hun kopij inleveren op adres Sloot 1. Vervolgens nam J. Snellen de verantwoordelijkheid voor de inhoud op zich.
De bewoners van het Wilhelminapark (Villapark) moesten het in De Waarheid ontgelden (foto: Albert Lamberts)
In de eerste uitgave van De Waarheid voor Venlo en Omgeving – zaterdag 2 juni 1945 - kregen Tegelse politiemensen ervan langs onder het veelzeggend kopje Tegelse Judassen, werd het Dagblad van (sic) Noord-Limburg weggezet als het zoveelste plattelandsblaadje en werd een openlijke oproep gedaan:
Werkt mee aan een betere wereld, treedt toe de Communistische Partij en Vraagt formulieren aan onze colporteurs. Natuurlijk moest de uitgave van het aan twee kanten bedrukte A4-tje worden bekostigd, maar advertentie-inkomsten waren er niet. Of er toen abonnementsgeld moest worden betaald is (mij) onbekend. Er wordt ook geen melding van gemaakt in de uitgaven. Daarom werd in de uitgaven wel gevraagd om het Waarheid-persfonds te steunen.
Nou, op de beurs van de welgestelden in Venlo hoefde meneer Snellen niet te rekenen, want …
… met de ene na de andere werd in nummer 3 van zaterdag 23 juni 1945 de vloer aangeveegd. Een hele rits Venlonaren werd in Snellens blad aan de schandpaal genageld, met naam en toenaam. Er werd weliswaar gewag gemaakt van een zuiveringscommissie, maar ook hierbij werden kanttekeningen gezet: hoewel wij ons gekwetst voelen door de brutale wijze waarop ook hier weer het volk gepasseerd wordt, doet het ons genoegen dat men ditmaal niet, zoals in Tegelen met inspecteur W. (in De Waarheid stond de volledige achternaam) het geval is, liever den misdadiger door zichzelf dan door het volk laat vonnissen. Wij hopen echter dat het volk alsnog de gelegenheid krijgt aan de berechting van zijn vijanden tenminste deel te nemen.
Volgens de auteur hadden de groot-collaborateurs gedurende
de oorlogsjaren het motto gehanteerd Après nous le délugé - na ons de
zondvloed. Dus Nu de Augiasstal reinigen, zeggen wij. Wij durven het aan
!!!
Onweerstaanbaar, zo wordt wel heel erg optimistisch geschreven, verovert “de Waarheid” Nederland.
De hoop wordt uitgesproken dat ook in Venlo en omstreken het blad het dwangbuis van weekblad (zal) afwerpen en ook hier vrijelijk en ongehinderd als dagblad de geestelijke behoeften van het werkende volk bevredigen.
Agressief blijft de houding ten opzichte van Dagblad: Duizendtongig is de leugen en het sophisme van de aan het kapitalisme vastgeklonken burgerlijke pers. De redactie van De Waarheid claimt te spreken met één stem – de stem van de naamloze werkers voor hun dagelijks brood.
Reageren? Stuur Albert Lamberts een email: albertlamberts@home.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten