- door Sef Derkx -
Twee vliegen in een klap. Niet letterlijk, het is vandaag immers 4 oktober, Werelddierendag. We combineren een bestemming van De Halte met de afspraak voor de boosterprik. Arriva brengt ons op deze zachte herfstdag naar de Sint Urbanusweg.
De vaccinatielocatie is in het voormalige hoofdkantoor van Océ-van der Grinten. Eerst verdween de familienaam, in 2020 werd Océ gewist. Het was voortaan Canon. De karakteristieke loopbrug over de Sint Urbanusweg is vorig jaar ontmanteld. Wat gebeurt er straks met het voormalige hoofdkantoor? Geschiedenis wordt met groot gemak onder onze ogen uitgegumd.
Het
kantoorgebouw is een schepping van architect Leo Heijdenrijk. Bekender als de
architect van het woonhuis van de familie Van der Grinten aan de Karel van
Egmondstraat. Gebouwd tegen het talud en met een oogstrelende voorgevel in hout
en glas. Een parel van moderne architectuur. Hetzelfde geldt voor het
hoofdkantoor. De monumentale entreehal kan wedijveren met die van het
Stadskantoor. Ook hier weer houten balken, glas, beton en metselwerk. De
combinatie was de signatuur van Heijdenrijk. Bij de ingang staat een
intrigerend kunstwerk. Verstrengelende stengels van touw en raffia klimmen
metershoog naar boven. Indrukwekkend, maar op deze plek staat het anoniem te
verstoffen. De sculptuur verdient aandacht op een betere locatie.
Pestordonnantie, 1598 (collectie Gemeentearchief Venlo)
We spoelen terug in de tijd naar maart 2020, de periode van de intelligente lockdown. De studiezaal van het Gemeentearchief was gesloten. Archivaris Frans Hermans was zo attent om scans te mailen van plaatselijke verordeningen tegen de pest. De archiefstukken dateren uit 1598 en 1599. Op de vleugels van verbeelding gaan we naar Venlo in deze rampjaren. We zweven boven het stadje met zijn vestingwerken, nauwe en vervuilde straten, overbevolkte huizen en penetrante stank.
Aanhef pestordonnantie, 'Also der Almechtig(e) dies Stadt mit der Suechte der Peste visiteert...', 1598 (collectie Gemeentearchief Venlo)
De pest is een straf van God. Pestlijders en bewoners van huizen waar de ziekte heerst, mogen niet naar de Sint Martinuskerk. Ze zijn aangewezen op de kapel van O.L.Vrouw Inghen Dael op het kerkhof. Daar worden voor zieken op zondag missen gelezen. Wie vermoedt dat hij besmet is, moet naar dezelfde kapel gaan om de biecht te laten afnemen en alvast het sacrament van de stervenden te ontvangen.
De collectieve doodsangst die de stad in de greep
hield, doemt op uit de archiefstukken. Er zijn wat betreft overheidsmaatregelen
overeenkomsten tussen de pest toen en de covid in onze dagen. Hoewel… de
herbergen bleven open. We hebben in de ordonnanties niets gevonden, wat wijst
op sluiting van deze essentiële gelegenheden.
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten