- door Albert Lamberts -
Dagelijks
rijden honderden auto’s over de naar hem vernoemde singel, de Professor
Gelissensingel in Venlo. Het zou mij niks verbazen als in Venlo nog nauwelijks
iemand kan vertellen waarom we in Venlo een singel hebben met die naam.
Wellicht had ik het óók niet geweten als niet vroeger een mevrouw Gelissen
naast ons woonde op de Goltziusstraat. Zij was een zus van de fameuze professor.
Ik herinner mij, dat juffrouw Gelissen elk voorjaar onze moeder een groot
boeket seringen uit eigen achtertuintje gaf. En ik herinner mij ook hoe zij
heel gebogen, maar zonder stok, haar vrijwel dagelijkse gang heen en terug naar
de Martinuskerk maakte.
Goed, Professor Dr. Ir. Gelissen. Een van de grotere Venlonaren, te scharen in het
rijtje met bijvoorbeeld Nolens en van verder terug Puteanus. Op Monseigneur
Willem Nolens komen we later nog wel eens terug. Vandaag een bijdrage over Prof.
Gelissen.
Henri
Caspar Joseph Hubert werd in Venlo geboren op 15 mei 1895. Voorouders woonden
al in de Franse tijd in Venlo, anderen kwamen uit Straelen, het Zuidlimburgse
Gronsveld en Brabant. Van moederszijde zat er Belgisch (Mechelen) bloed in de
familie. De professor overleed in Wassenaar in 1982, vijf dagen na zijn 87ste
verjaardag. Over de levensloop van Gelissen kunnen we hier kort zijn, want dat
is allemaal na te lezen op internet. De hooggeleerde scheikundige was
ondernemer, hoogleraar en korte tijd minister in het tweede kabinet Colijn, dit
overigens tot ongenoegen van zijn confraters in de Rooms Katholieke Staats
Partij, de voorloper van de naoorlogse Katholieke Volks Partij, die op haar
beurt opging in het huidige CDA. Gelissen was tevens directeur van de
Limburgse elektriciteitsmaatschappij en voorzitter van de Algemene Nederlandse
Vereniging voor Vreemdelingenverkeer. De Venlonaar genoot een grote mate van bekendheid
en waardering.
Daarvan getuigde onder andere een Liber Amicorum dat Gelissen kreeg
aangeboden door zijn vele vrienden bij gelegenheid van zijn 70ste
verjaardag. Een speciaal huldigingscomité was benoemd met daarin niet de
minsten: Minister Dr. Veldkamp, Venlo’s burgemeester Mr. Dr. De Gou, gouverneur
Mr. Dr. Charles van Rooy, Mr. Baron Michiels van Kessenich en nog een tiental
andere geleerde heren. In een Ten Geleide schreef de redactie onder andere: Ook bij het bereiken van zijn 70e
verjaardag willen zij niet nalaten hem een bijzonder huldeblijk te geven, omdat
zij allen nogmaals van hun bijzondere erkentelijkheid willen doen getuigen voor
de wijze waarop hij steeds zijn vriendschap tot hen betoont.
Niemand minder dan Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernard – foto met de onafscheidelijke anjer in het knoopsgat – schreef de feesteling vanuit Soestdijk. Hooggeachte Professor, Met deze bijzondere verjaardag stuur ik U van ganser harte mijn allerbeste wensen en ik hoop dat U nog vele jaren met hetzelfde enthousiasme en succes voor ons land Uw activiteiten zult kunnen voortzetten in goede gezondheid. Altijd denk ik dankbaar terug aan alles wat U voor mij deed. Met hartelijke groeten, Uw Bernard.
Niemand minder dan Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernard – foto met de onafscheidelijke anjer in het knoopsgat – schreef de feesteling vanuit Soestdijk. Hooggeachte Professor, Met deze bijzondere verjaardag stuur ik U van ganser harte mijn allerbeste wensen en ik hoop dat U nog vele jaren met hetzelfde enthousiasme en succes voor ons land Uw activiteiten zult kunnen voortzetten in goede gezondheid. Altijd denk ik dankbaar terug aan alles wat U voor mij deed. Met hartelijke groeten, Uw Bernard.
Beider wegen zullen zich ongetwijfeld meermaals hebben gekruist gezien hun inzet voor ’s lands economie. Gelissens verdiensten waren niet enkel in Limburg, maar in heel Nederland en zelfs daarbuiten bepaald niet onopgemerkt gebleven. Premier Marijnen loofde de Venlonaar met name om diens oprichting van een maatschappij voor de Industriefinanciering. Industrie was toch wel het sleutelwoord in Gelissens loopbaan, want vanuit Frankrijk, Duitsland en België werden de bijdragen voor het Liber Amoricum geleverd, die alle getuigde voor de enorme waardering, die de inzenders hadden voor Gelissens arbeid en inzet voor de industrie. Maar mogelijk de fijnste woorden kwamen van de toenmalige Bundeskanzler Ludwig Erhard: Ich weiβ, wie sehr es Ihrem persönlichen Einsatz zu verdanken ist, daβ schon bald nach dem Ende des letzten Krieges zunächst ein erträgliches und später ein freundschaftliches Verhältnis zwischen unseren beiden Länders entstehen konnte.
Professoren
onder elkaar: Bundeskanzler Ludwig Erhard (2e van links en Gelissen
rechts naast hem.
(Foto’s
uit Liber Amoricum)
Reageren? Stuur een e-mail naar Albert Lambert: albertlamberts@home.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten