De Peperstraat kwam redelijk door de bezetting heen, maar verloederde daarna in hoog tempo verder.
Hoezeer
dat de spuigaten uitliep, demonstreerde een bewoonster op 30 augustus 1957. Het
langdurig gemis van een toilet voor haar gezin met vier kinderen werd haar te
veel en ze toog met een goedgevulde emmer met ontlasting naar het gemeentelijke
bureau huisvesting. Toen haar daar de deur werd gewezen, kieperde ze de emmer
leeg in de deuropening. Naar verluidt, was die argumentatie overtuigend genoeg en
kreeg het gezin spoedig een andere woning.
Bericht in de Limburger van 31
augustus 1957 (www.delpher.nl).
De Peperstraat was inmiddels reddeloos. Alleen het gebouw van de Boerenleenbank verkeerde
nog in goede staat.
Boerenleenbank in de Peperstraat.
Zicht op de Peperstraat, met links de
Boerenleenbank en rechts daarnaast de vishandel van Wiel Vallen.
Venlo’s laatste zwerver, ‘Marokko’ (rechts)
met stok en een zwerversvriend, een voormalige politieman (Het Parool van 11
augustus 1962, www.delpher.nl). ‘Marokko’ bivakkeerde in de jaren vijftig vaak
in logement-Schattenkerk in de Peperstraat.
We weten
allemaal wat er gebeurd is. De middeleeuwse Peperstraat kreeg een functie in
het stedelijke verkeersplan en werd oefengebied voor de sloopkogel. In 1968 was
er zo voldoende ruimte gekomen voor de grote handels- en
industrietentoonstelling in het kader van 625 jaar Venlo. Dat men dat
historische feit deels vierde op de kaalslag in de Peperstraat toont wel aan
dat Venlo eventuele schaamte jegens de niet-gekoesterde straat voorbij was?
De Peperstraat ter hoogte van de
huidige locatie van Grenswerk.
De nieuwe Boerenleenbank en kaalslag.
Twee jaar
eerder was de gemeente op nummer 10 begonnen aan de bouw van een stadskantoor
dat maar liefst 8,5 miljoen gulden kostte. Geen spraakmakend wederopbouwerfgoed,
want het kantoor werd al in 2010 weer gesloopt. Ook nadien is er nog gesloopt
op de Peperstraat. Iemand twitterde in februari 2018 opgetogen: ‘De sloop op de Peperstraat levert een enorm Gordon Matta-Clark
gevoel op! Love it!’ Dat is een belediging voor Gordon Matta-Clark, de man die aan
slooppanden een laatste functie gaf als kunstwerk. De suggestie was het dat de
sloopkogel het ook wel zonder Gordon Matta-Clark af kon.
Een kunstwerk van Gordon Matta-Clarke (nl.pinterest.com).
Idem (www.lantarenvenster.nl).
Het is misschien wel een idee voor de
gemeente Venlo. De sloopkogel als ware het een instrument van een beeldhouwer. Slopen
als kunst. Maar dat geheel terzijde.
Terecht merkt binnenstad-kenner Piet Braem op dat men er na
de bevrijding goed aan gedaan zou hebben om de hele oude binnenstad van Venlo
weer op te bouwen, inclusief de Peperstraat. Zoals men dat in grondig vernielde
Duitse steden had gedaan, waar men met het oude materiaal nog veel had gerestaureerd.
In elk geval was van de Peperstraat meer te
maken geweest dan de volstrekt karakterloze straat die er nu ligt. Het zal er mogelijk prima wonen en
werken zijn, en Grenswerk is natuurlijk een trekpleister, maar voor historie en
nostalgie is geen plaats meer in de oeroude straat die volledig losgewrikt is
van haar middeleeuwse verleden en de stadskern.
Slot.
Met dank
aan Piet Braem en Will Sorée voor de oude foto’s. Deels zijn die foto’s eerder
geplaatst op de Facebook-site ‘Venlo wie ut vrueëger waas’.
Reageren? Stuur een e-mail naar Gerrit van der Vorst: gp.vandervorst@xs4all.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten