- door Albert Lamberts -
Verleden keer hadden we het
over Napoleon en over de Ursulakapel, later kerk van de paters dominicanen en
thans Domani. Nauw verbonden met de geschiedenis van de eeuwenoude Ursulakapel
is natuurlijk de historie van het naastgelegen kloostergebouw, al is het
huidige complex pas begin jaren zestig van de vorige eeuw gebouwd. Het eerste kloostergebouw Mariaweide was door
de zusters gebouwd en heeft in feite in diverse bestemmingen ‘dienst gedaan’
tot in de Tweede Wereldoorlog. De laatste bestemming was die van huisvesting
voor de eerbiedwaardige Sociëteit Mariaweide. In de Tweede Wereldoorlog werd het onherstelbaar beschadigd.
We gaan het vandaag hebben
over die sociëteit. In de jaren twintig van de vorige eeuw kwam het
kloostergebouw Mariaweide in handen van de N.V. Maatschappij tot Exploitatie
van Huis en Tuin Mariaweyde. Drijvende krachten hierachter waren expediteur
Karel Hermans en Wiel van Wylick. Deze maatschappij kocht een deel van het
voormalige kloostercomplex, inclusief
een gedeelte van de kloostertuin - zich uitstrekkend van de oude stadsmuur aan
de huidige Spoorstraatzijde tot aan de Nieuwstraat - uit de nalatenschap van de
vermogende juffrouw Tila Berger, die kinderloos was gestorven.
Hermans en Van Wylick maakten
het complex tot een voor stad en land uniek, luxueus onderkomen van de
Sociëteit Mariaweide. Beide heren konden bij deze onderneming niet geheel
worden vrijgesproken van enige naijver ten aanzien van ‘gesettelde’ sociëteiten
in Venlo, zoals de Sociëteit Casino boven aan de Kaldenkerkerweg en de
Sociëteit Prins van Oranje, eveneens aan de Kaldenkerkerweg.
Sociëteit Mariaweide met de prachtige veranda (collectie Albert Lamberts)
Tot de inrichting van het Sociëteitsgebouw Mariaweide behoorde ook een grote veranda, die Hermans en Van Wylick rond 1927 aan de oostzijde van het kloostercomplex lieten aanbouwen. Met de veranda werd extra ruimte voor grote partijen geschapen. Op 1 mei 1928 werd het nieuwe sociëteitgebouw Mariaweide in gebruik genomen.
Het café van het sociëteitsgebouw werd piekfijn in Jugendstil ingericht en voorzien van alle gemak. Aan een vleugel kon worden gemusiceerd en de sociëteitsleden konden er terecht voor het spelen van onder andere bridge. Het behoeft geen betoog dat zowel de keuken als de wijnkelder van de Sociëteit uitstekend waren verzorgd.
Er kon ook op een vleugel worden gemusiceerd (collectie Albert Lamberts)
Ongetwijfeld zal prins Bernhard, die op 2 juni 1938 Venlo bezocht, zogenaamd voor inofficiële troepeninspectie op de Frederik Hendrikkazerne in Blerick - maar Venlo liep massaal uit – in de majestueuze omgeving van Mariaweide genoten hebben van de kwaliteiten van de sociëteitskeuken. De militaire relaties met de Sociëteit Mariaweide (voortzetting van de Groote Sociëteit, die in 1908 was ontstaan door een samengaan van Officierensociëteit en de burgersociëteit Concordia) zullen aan het bezoek niet vreemd zijn geweest. Voor de gelegenheid ging de prins met zijn gastheren op de foto.
De veranda aan het sociëteitsgebouw, bijgebouwd door de Venlose architect H. Seelen, strekte zich aan de oostzijde over de hele lengte van het complex uit:
Op de bovenverdieping bevonden zich een bibliotheek en een leeszaal, waar de bestuursvergaderingen waren, en enkele gastenvertrekken. De Groote Sociëteit Mariaweide was een gesloten (mannen)gemeenschap. Personeelsleden hadden zwijgplicht en het orkest dat de diners opluisterde, speelde achter een gesloten gordijn om de privacy van de aanwezigen te waarborgen.
De grandeur spatte er vanaf; echt wat voor Prins Bernhard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten